تراژدى، انسانى است برتر از انسان عادى و برخوردار از عظمت، قدرت، و محبوبيّت كه فطرت او آميزه اى از نيكى و بدى است. در نتيجه، علّت سقوط چنين انسانى از سعادت به نگونبختى ناشى از وجود همان بدى هاى اندكى است كه از آن به نقيصه تراژيك تعبير شده است. در قرن هجدهم، زبان تراژدى كه تا آن زمان منظوم بود، به نثر تبديل شد و انسان عادى و معمولى جاى قهرمانان بزرگ تراژدى را گرفت. از آن زمان تاكنون، تراژدى هاى موفّق به مصائب و ناكامى هاى انسان عادى و حتّى كارگران پرداخته اند.
. تريلوژى، تراژدى سه تايى به اثر سه گانه اى كه روى هم داستان دنباله دارى را تشكيل دهد، در اصطلاح تريلوژى مى گويند، مثل سه قسمت نمايشنامه «هنرى ششم» اثر شكسپير.
. تشخيص در لغت به معنى تمييز دادن است; امّا در اصطلاح نقد ادبى، به پيروى از منتقدان عَرَب، به مفهوم قسمى استعاره به كار رفته است كه به موجب آن، عناصر بى جان يا انتزاعى، صورتى انسانى يا بهيمى يا جاندار مى يابند. مثلاً در اين بيت: بر لشكر زمستان، نوروز نامداركرده است راىِ تاختن و قصد كارزار
(منوچهرى) شاعر با نسبت دادن حالاتى چون «راى تاختن» و «قصد كارزار» به نوروز، آن را همچون انسان تصوير كرده است.
. تضمين در لغت به معنى بر عهده گرفتن تاوان و ضامن شدن است و در اصطلاح، آوردن مصراع، بيت يا ابياتى از شعر ديگران در ضمن شعر خود. اگر شعر مشهور و شاعر آن شناخته شده باشد، احتياجى به ذكر نام شاعر آن نيست; و الاّ بايد نام شاعر را ذكر كرد تا سرقت محسوب نشود. براى نمونه: يك بيت شعر ياد كنم زان كه رودكىگرچه تو را نگفت سزاوار آن تويى«جز برترى نجويى گويى كه آتشىجز راستى نخواهى ماناتر از اويى»
(فرّخى) 