مفعول مطلق
مي شود.
ظرف بر دو قسم است: ظرف زمان، مانند: يوْم، دَهْر، ظرف مکان، مانند: مَسْجِد، فَوْق.
مثال1: صامَ زيدٌ يوماً.
ترکيب: صامَ: فعل، زيدٌ: فاعل، يوماً: مفعول فيه.
مثال2: صَلّي زيدٌ خَلْفَ عَمْروٍ.
ترکيب:صَلّي: فعل، زيدٌ: فاعل، خَلْفَ: مفعول فيه و مضاف، عَمْروِ: مضاف إليه.
مثال3: أينَ مُعِزُّ الأولياءِ؟
ترکيب: أينَ: اسم استفهام، مبني بر فتح، محلاً منصوب، مفعول فيه براي عامل مقدّر، خبر مقدّم، مُعِزُّ: مبتداي مؤخّر و مضاف، الأولياءِ: مضاف إليه.
تذکر:
1ـ مفعول فيه در جواب سؤال «چه موقع؟» يا «کجا؟» مي آيد.
2ـ ظرف مکان در صورتي که محدود باشد به وسيله «في» مجرور مي گردد، مانند: صلّيتُ في المسجِد.
مفعول مطلق
مصدر منصوبي است که بعد از عامل خود قرار مي گيرد تا آنرا تأکيد کرده و يا نوع يا عدد آنرا بيان کند.