تبیان، دستیار زندگی

صحيح: متّهم كردن جنبش هاى مردمى به تروريسم، واپس گرايى، بنيادگرايى، و ضدّيّت با حقوق بشر توطئه مستكبران است. * قرآن مبارزه با فساد و تباهىو ظلم زدايى و عدل گسترىرا از وظايف اصلى مؤمنان مى داند. صحيح: قرآن ظلم زدايى و عدل گسترى و مبارزه با فساد و تباهى را از وظايف اصلى مؤمنان مى داند.

از «حَشْو» بپرهيزيم از كاستى هاى بسيار مهم در نوشته هاى امروز پارسى، حضور واژگان زايد و بيهوده است. اين زيادت و بيهودگى كه «حَشْو» نام دارد، معمولاً از عطف هاى بى دليل پديد مى آيد. به اين مثال ها عنايت ورزيد: اين آيه آشكار كردن زينت ها را مطلقاً نهى مى كند و سپس استثنا مى كند از آن ها، زينت هاى ظاهرى را كه اظهار كردن آن ها مانعى ندارد. روشن است كه معناى جمله اخير در خود مفهوم استثنا وجود دارد. از اين رو، با زدودن حشو مزبور، بايد نوشت: اين آيه آشكار كردن زينت ها را مطلقاً نهى مى كند و سپس زينت هاى ظاهرى را از آن ها استثنا مى نمايد. نيز در اين مثال، «اين كه» حشو است: زن ها پاى بر زمين نكوبند تا اين كه معلوم نشود كه خلخال قيمتى به پا دارند. همچنين در جمله زير، «خاندان» حشو است، زيرا «بَنى» به همان معنا است: بزرگان خاندان بنى طاووس از عالِمان بنام بوده اند. در جمله زير هم «علّت» حشو است، زيرا «بدان جهت» داراى معناى علّيّت است: علّت اين نامگذارى بدان جهت است كه... . با عنايت به اين كه بسيارى از نويسندگان ناآگاهانه به حشو تن مى دهند، ضرورت دارد با آوردن مثال هاى فراوان، بر اين مقوله تأكيد ورزيم. در دَه نمونه زير، اجزايى را كه بيهوده اند، با حروف سياه درج كرده ايم: ـ برخى مى گويند شيوه حكومت بايد با روش عقلانى اداره شود.