در سه مثال زير نيز نمونه هايى از درازنويسى را مى بينيد. براى هر مثال، نمونه صحيح را نيز مى آوريم: * مستدعى است نسبت به پرداخت حقّ الزّحمه هايى كه مورد تصويب قرار گرفته است، دستور مقتضى صادر فرماييد. صحيح: خواهشمندم دستور دهيد حقّ الزّحمه هاى مصوّب پرداخت شود. * نهايت چيزى كه اين ها از اين گونه سخنان دنبالِ آنند اين است كه... . صحيح: هدف ايشان از اين گونه سخن ها آن است كه... . * طبرسى از حضرت على(عليه السلام) روايتى در تفسير اين آيه مى آورَد مبنى بر اين كه مراد از اين آيه اين است كه... . صحيح: مراد اين آيه، طبق بيان حضرت على(عليه السلام) كه طبرسى در تفسير آن نقل كرده، اين است كه... .
جمله را به صورت روشن و گويا بياوريم جمله بايد شفّاف و روشن باشد، يعنى گذشته از روانى و زلالى واژه ها، خود جمله نيز بايد داراى وضوح باشد و اجزاى آن، با هم سازگار باشند. جمله هايى كه از سازگارى درونى برخوردار نباشند، خواننده را به رنج و زحمت مى افكنند. مثال: برعكس، فلسفه اى كه خود صورت نوعى فلسفه هايى كه مى خواهيم از آن ها سخن به ميان آوريم وجود دارد و آن نظريّه يا مذهب شوپنهاور است. خواننده درنمى يابد كه منظور از
اين عبارات چيست. شايد غرض اين است: به عكس، فلسفه اى بر مبناى ديدگاه شوپنهاور وجود دارد كه خود، مصداقى است بارز از فلسفه هايى كه مى خواهيم درباره آن ها سخن گوييم. البتّه گاه جمله به اندازه مثال بالا دشوار و پيچيده نيست، امّا چند پهلو است و مى توان از آن چند
گونه برداشت كرد. جمله خوب آن است كه منظورش را به صراحت و روشنى بتوان فهميد. به اين مثال عنايت كنيد: در عصر ما، عبرت هاى عاشورا مورد توجّه بيش ترِ مصلحان بوده است.
