انگيزه هاي پژوهش

از ويژگيهاي رواني انسان، ميل فطري و غريزي به شناختن حقايق و اطلاع از واقعيتهاست که از آغاز کودکي در هر انسان ظاهر مي شود وتا پايان عمر، ادامه دارد. همين فطرت حقيقت جويي که گاهي بنام «حس کنجکاوي» ناميده مي شود.مي تواند انسان را وادار کند تا درباره مسائلي که در چارچوبه دين، مطرح مي شود بينديشد و درصدد شناختن دين حق برآيد، مانند اين مسائل:

آيا موجود نامحسوس و غير مادي (غيب) وجود دارد؟ در صورت وجود، آيا رابطه اي بين جهان غيب و جهان مادي و محسوس هست ؟ در صورت وجود رابطه، آيا موجود نامحسوسي هست که آفريننده جهان مادي باشد؟

آيا وجود انسان، منحصر به همين  بدن مادي، و حيات او محدود به همين زندگي دنيوي است، يا زندگي ديگري هم دارد؟ در صورت وجود زندگي ديگر، آيا رابطه اي بين زندگي دنيا و زندگي آخرت، وجود دارد؟ در صورت وجود رابطه، چه نوع از پديده هاي دنيوي در امور اخروي موثر است؟ و چه راهي براي شناختن برنامه صحيح زندگي وجود دارد، برنامه اي که سعادت انسان را در دو جهان، تضمين نمايد؟ و سرانجام، آن برنامه کدام است؟

پس غريزه حقيقت جويي، نخستين عاملي است که انسان را براي بررسي همه مسائل، و از جمله مسائل ديني و شناختن دين حق بر مي انگيزاند.

عامل ديگري که رغبت انسان را به شناختن حقايق، تقويت مي کند اينست که رسيدن به ساير خواسته ها