نگاشته كه فارسى زبانان نيز از آن بهره گيرند. شايد - إنْ شاء الله - مشمول حديثِ شريف ختمى مرتبت صلى الله عليه وآله شوم كه فرموده است: «من حفظ على أُمّتى أربعين حديثاً ينتفعون بها بعثه الله يوم القيامة فقيهاً عالماً» تا بحمد الله و حسن توفيقه موفّق به شروع آن شدم.
امام در اين اثر چهار بار از كتاب ديگر خود: مصباح الهدايه، كه سالها پيش از شرح اربعين، يعنى در 25 شوال 1349 ق از تأليف آن فارغ شده، ياد كرده اند:
در حديث نبوى صلى الله عليه وآله است: «علىّ ممسوسٌ في ذات الله». و نويسنده شمّه اى از سريان مقام نبوّت و ولايت را چون خفّاش كه از آفتاب عالمتاب بخواهد وصف كند، در سابقِ ايّام در رساله اى على حِده موسوم به مصباح الهدايه به رشته تحرير در آورده.(10)
ولى از ديگر آثارى كه پيش از شرح اربعين تأليف كرده، در آن يادى نكرده اند.
امام در كتابهاى آداب الصلاة و شرح جنود عقل و جهل بارها از اين اثر ياد كرده و در مواردى آن را شرح اربعين ناميده است:
- ... نويسنده در شرح اربعين شرحى در اين باب نگاشته و به قدر ميسور در بيان آن به تفصيل پرداخته ام.(11)
- ... ما شمّه اى از اين مطلب را در كتاب شرح اربعين ... مذكور داشتيم.(12)
- ... و ما شمّه اى از لطايف سوره كريمه توحيد ... را در كتاب شرح اربعين بيان نموديم.(13)
- ... و ما در شرح اربعين اين حديث شريف را حديث بيست و هشتم قرار داده شرح نموديم.(14)
از آنجا كه اين اسم مطابق مسمّى، و از سوى ديگر خود مؤلّف آن را بدين نام ناميده است ما هم از آن با همين عنوان ياد كرده ايم، هر چند با نام اربعين حديث منتشر شده است.
2 . آداب الصلاة
مؤلّف درباره انگيزه اش از نگارش اين اثر گويد:
