اختتام درسش مى فرمود، قلوب اهل ذوق و تهذيب را نورانى و صفا و جلا مى داد، تا در چند سال اخير كه درس مذكور را براى پاره اى از موانع تعطيل، و حوزه درس خارج فقه و اصول را داير [ كرد] ... .(6)
مرحوم رازى قدس سره همچنين در كتاب گنجينه دانشمندان كه در سال 1352 ش چاپ شده است در اين باره گويد:
... پس از مرحوم آقاى ملكى، چندين سال تدريس اين علم به عهده زعيم بزرگوار آية الله خمينى (مد ظلّه العالى) بود كه در مدرسه فيضيه در روزهاى پنج شنبه و جمعه بود كه اين نگارنده هم با جماعت بسيارى شركت داشتم و هرگز فراموش نمى كنم كه معظّم له در غالب روزها آيه مباركه «يا أيّها الذين امنوا اتّقوا الله ولتنظر نَفسٌ ما قَدَّمت لغدٍ ...»(7) را عنوان كرده، و با سوز و روحانيت مخصوصى مطالب اخلاقى را بحث نموده و روحانيت مخصوص و نورانيت خاصّى به شاگردان و حاضرين مى دادند و در آخر بحث هم با حالى عجيب و قلبى حزين دست به دعا برداشته و عرض مى كردند: «إلهى هب لى كمال الانقطاع إليك ... و تصير أرواحنا معلّقةً بعزّ قدسك».(8)
استاد شهيد مطهرى قدس سره كه خود يكى از بارزترين چهره هاى شركت كننده اين كلاس است، تأثير آن را بدين سان بيان كرده است:
... اگر چه در آغاز مهاجرت به قم هنوز از مقدّمات فارغ نشده بودم و شايستگى ورود در معقولات را نداشتم، امّا درس اخلاقى كه وسيله شخصيت محبوبم در هر پنج شنبه و جمعه گفته مى شد، و در حقيقت درس معارف و سير و سلوك بود نه اخلاق به مفهوم خشك علمى، مرا سرمست مى كرد. بدون هيچ اغراق و مبالغه اى اين درس مرا آنچنان به وجد مى آورد كه تا دوشنبه و سه شنبه هفته بعد خودم را شديداً تحت تأثير آن مى يافتم. بخش مهمّى از شخصيت فكرى و روحى من در آن درس - و سپس در درسهاى ديگرى كه در طىّ دوازده سال از آن استادِ الهى فرا گرفتم - انعقاد يافت و همواره خود را مديون او دانسته و مى دانم. راستى كه او « روح قدسى الهى» بود.(9)
