برگزار مى شد، شيفتگان زيادى داشت و مشتاقان فراوانى را از زلال معارف اخلاقىِ وحى سيراب مى كرد. تاريخ نگار انقلاب اسلامى، حجة الاسلام جناب سيد حميد روحانى در اين باره مى نويسد:
در آغاز، اين جلسه محدود بود و فقط عده اى افراد مورد اعتماد ايشان مى توانستند در آن شركت كنند. بتدريج دامنه اين درس توسعه يافت و هفته اى يك روز در سطح حوزه تشكيل مى شد و علاوه بر روحانيان دهها نفر از اقشار ديگر در آن شركت مى جستند. استقبال زياد از اين مجلس، امام را بر آن داشت تا جلسه را در هر هفته اى دو روز (پنج شنبه و جمعه) برقرار كند. در اين حال، عمّال رضاخان به كارشكنى پرداختند و در صدد برهم زدن آن بر آمدند به طورى كه سرانجام امام خمينى ناچار شد اين جلسه را از مدرسه فيضيه به مدرسه حاج ملا صادق منتقل و به شكل محدودترى برگزار كند.
تا آنكه دوران سياه رضاخان به سر آمد و درس اخلاق امام در فيضيه با شكوه تمام مجدداً برگزار شد و در آنجا ساليان درازى (ظاهراً حدود هشت سال) ادامه يافت... .(4)
امام خمينى خود به مناسبتى در اين باره نوشته اند:
علت اصلى توسعه اين مجلس [ مجلس درس اخلاق ] جلوگيرى شديد پليس رضا شاه بود از مطلق مجالس تعزيه و موعظه و امثال آن. از اين جهت مردم علاقه مند بودند و اينجانب نيز درس خصوصى... را به نحو عموم و عوام فهم توسعه دادم.(5)
همچنين دانشمند خدمتگزار مرحوم حجة الاسلام شيخ محمد شريف رازى قدس سره پنجاه سال پيش - يعنى در سال 1373 ق - در كتاب آثار الحجّه كه به سال 1374 ق چاپ شده درباره تدريس امام نوشته است:
... و بخصوص در فنّ اخلاق و درس آن، استاد منحصر به فرد حوزه قم بوده، و حدود هشت سال در مدرسه فيضيه هفته اى دو روز صدها نفر از فضلاى حوزه و غيره را از بيانات شيوا و درس اخلاق خود مستفيض [ مى كرد] و با ذكر «إلهى هب لى كمال الانقطاع إليك، و أنِرْ أبصار قلوبنا بضياء نظرها إليك، حتّى تخرق أبصار القلوب حُجُبَ النور، فتصل إلى معدن العظمة، و تصير أرواحنا معلَّقةً بعزّ قدسك» كه همه روزه در
