تبیان، دستیار زندگی

23هيچ شفاعتى نزد او جز براى كسانى كه اذن داده فايده ندارد اينها شفيعان ما نزدخدايند تا زمانى كه فزع و اضطراب از دلهاى آنها زايل گرددمى پرسند (يامجرمان از شافعان مى پرسند) پروردگار شما چه دستورى داد مى گويندخداوند حق را بيان كرد و اوست خداوند بلندمقام و بزرگ مرتبه ولا تنفع الشفاعة عنده الا لمن اذن له حتى اذا فزع عن قلوبهم قالوا ماذا قال ربكم قالوا الحق وهوالعلى الكبيردر اينجا فورا اين سؤال به ذهن مى آيد كه اگر چنين است پس مساله «شفاعت » شفيعان چه مى شود؟.
در اين آيه به پاسخ اين سؤال پرداخته , چنين مى گويداگر شفيعانى در درگاه خدا وجود دارند آن هـم بـه اذن و فـرمـان اوسـت , زيـرا«هيچ شفاعتى نزد او جز براى كسانى كه اذن داده فايده ندارد» (ولا تنفع الشفاعة عنده الا لمن اذن له ).
بـنـابـرايـن , بـهانه بت پرستان براى پرستش بتها كه مى گفتند«اينها شفيعان ما نزدخدايند»!(يونس /18) به اين وسيله قطع مى شود, چرا كه خدا هرگز اجازه شفاعتى به آنها نداده است .
بـعـد از ايـن جـمـلـه چـنـين مى گويددر آن روز اضطراب و وحشتى بر دلها چيره مى شود هم شـفاعت كنندگان و هم شفاعت شوندگان غرق در اضطراب مى شوند, ودر انتظار اين هستند كه بـبينند خداوند به چه كسانى اجازه شفاعت مى دهد؟ ودرباره چه كسانى ؟ و اين حالت اضطراب و نگرانى همچنان ادامه مى يابد «تا زمانى كه فزع و اضطراب از دلهاى آنها زايل گردد» و فرمان از ناحيه خدا صادر شود (حتى اذا فزع عن قلوبهم ).
ايـنـجـاسـت كـه هـر دو گروه رو به يكديگر مى كنند و از هم «مى پرسند (يامجرمان از شافعان مى پرسند) پروردگار شما چه دستورى داد»؟ (قالوا ماذا قال ربكم ).
در پاسخ «مى گويندخداوند حق را بيان كرد» (قالوا الحق ).
و «حق » چيزى جز اجازه شفاعت درباره آنها كه رابطه خود را بكلى از درگاه خدا قطع نكرده اند نمى باشد.
و در پايان آيه اضافه مى كند«و اوست خداوند بلندمقام و بزرگ مرتبه » (وهوالعلى الكبير).
در حقيقت آنها مى گويندچون خداوند على و كبير است هر دستورى مى دهد عين واقعيت و هر واقعيتى منطبق بر دستور اوست .