پر پيچ و خم را مى پيمودند، تا به افق روشن دانش برسند و تمدّنى زيبا و پرشكوه پديد آورند.
آنچه را گفته آمد، مى شود از آثار علمىِ به جاى مانده از دوره هاى گوناگون و نيز از نقشى كه عالمان و دانش آموختگان حوزه هاى نجف، بغداد، حلّه، رى، اصفهان، قم، جبل عامل، و ... در جهان اسلام و در رشد و تعالى فكرى مسلمانان داشته اند، بدرستى فهميد.
امروزه اگر حوزه بر آن است كه شكوه آفريند و با انقلاب نور، هماهنگ و هم آوا شود، ناگزير بايد در صحنه هاى گونه گون همزمان تلاش كند و همه سويه و ژرف بينديشد.
پيداست كه از جمله كارهاى بايسته در اين عرصه، تدوين متون آموزشى است. از اين روى، براى برداشتن گامى هرچند كوچك، به سال 1378، «مركز تدوين و نشر متون درسى حوزه (متون)»(1) در حوزه علميه قم بنيان گذارده شد تا افزون بر نگارش و سامان دهى متنهاى درسىِ حوزه هاى علوم دينى، نشر پيراسته و چشم نواز آنها را به عهده گيرد.
پيش از اين، صاحب نظران و بزرگانى مانند آية الله شهيد سيد محمدباقر صدر و آية الله شيخ محمّد رضا مظفر (تغمَّدهما الله بالرحمة والرضوان، وأسكَنَهما أعْلى غُرُفاتِ الجِنان) گامهايى بلند در اين راه برداشته اند. اين مركز همه آن تلاشها را ارج مى نهد و خود را ادامه دهنده كوچك راه آن بزرگان و مُلهَم از آنان مى داند.
ناگفته پيداست كه هرگز در صدد نيستيم كارى كنيم تا بنيه علمى دانش پژوهان حوزه سست گردد يا از ژرفايى و عمق و دقّت دروس كاسته شود؛ بلكه تلاش مى كنيم تا با بهره گيرى از ارشاد و راهنمايى زعماى حوزه و مدرّسان و صاحب نظران، در زمينه هايى كه احساس نياز مى شود، متونى پديد آوريم كه علاوه بر دارا بودن ضوابط درسى، بر عمق و دقّت و غناى علمى دانش پژوهان حوزه بيفزايند و به شكلى سهل تر و در مدّتى كوتاه تر، مطالب افزون ترى به آنان بياموزند.
اين مركز، جوانه اى است شاداب بر پيكر تنومند و كهن و ريشه دار حوزه كه اميد است با همراهى و همكارى بزرگان و مدرّسان و صاحب نظران، بپايد و دوام يابد و گامى هر چند كوتاه در راه تعالى حوزه هاى علوم دينى بردارد. از اين رو، با فروتنى، از همه اين بزرگواران انتظار همدلى و همراهى داريم و با خضوع از ايشان مى خواهيم از ارائه طريق و راهنمايى و
