شكل مناسب اين دو جمله چنين است: من در انقلاب و با آن زيسته ام. با مردم و براى آنان زندگى كن!
حرف هاى عطف و فصل را درست بياوريم در استفاده از اين سه حرف بايد دقّت داشت:
و ـ يا ـ و يا. «و» براى پيوند دادن دو واژه يا عبارت و يا جمله است. «يا» براى جدايى نهادن ميان آن ها به كار مى رود. «و يا» هنگامى استفاده مى شود كه چند واحد با «يا» گسسته شده باشند و نوبت به واحد آخر رسيده باشد. در مثال زير، استفاده درست از اين سه حرف را شاهديد: التهابى درونى او را ناراحت مى كند و ترسى يا خواهشى يا وحشت و هراسى و يا تمنّا و آرزويى او را در جذبه مخصوص خود فرو مى برد. البتّه بايد دقّت كنيد كه در اين جمله، با چهار پديده گسسته مواجهيم: ـ ترس ـ خواهش ـ وحشت و هراس ـ تمنّا و آرزو
«نيز» را در جاى خود آوريم واژه «نيز» هنگامى به كار مى رود كه ارتباط دو واحد يا جمله از نوع همسانى يا همجهتى باشد. در اين حال، بايد عنايت كرد كه «نيز» دقيقاً در مكانى قرار گيرد كه همسانى يا همجهتى مورد نظر است. در مثال زير، نويسنده مى خواهد بيان كند كه دو كس به نام «رضىّ الدّين بن طاووس» مشهورند: نواده او
نيزبه نام رضىّ الدّين بن طاووس مشهور است. امّا در مثال زير، مى خواهد بيان كند كه نواده او هم همانند خودش مشهور است، بى آن كه به همنامى آن دو اشاره نمايد: نواده او به نام رضىّ الدّين بن طاووس
نيزمشهور است.
«هاى غير ملفوظ» را از «هاى ملفوظ» باز شناسيم «هاى غير ملفوظ» يا «هاى بيان حركت» همان «هاى چسبان آخر» است كه نوشته مى شود امّا تلفّظ
