خصوصيّت ها است; جستوجويى كه اگر ادامه يابد، آنان را در يافتنِ نوعى شناخت يارى خواهد داد.
«حرف ربط» را تكرار نكنيم تكرار بيجاى حرف ربط جمله را نازيبا مى سازد و آهنگى نامطبوع به آن مى بخشد. بنابراين، در مواردى كه حذف حرف ربط «كه» به جمله آسيب نمى زند، آن را بايد حذف كرد. در مثال زير، نخستين يا دومين حرف ربط را بايد حذف نمود: صاحِب بن عَبّاد از او دعوت كرد كه هرگاه كه مى خواهد، نزد او بيايد. در جمله زير هم بايد يكى از دو حرف ربط را حذف كرد، خواه حرف اوّل را، خواه حرف بعد را: ايمور را دعوت كرد كه هر وقت كه مى خواهد به داروخانه بيايد. گاه نيز بايد حرف ربط را حذف كرد و واژه اى مناسب تر جاى آن نهاد تا هم تكرار رفع گردد و هم جمله زيبا شود. مثال: در اين هنگام بود كه بعضى عبارات معمّاگونه و مرموز را بيان نمود كه خشم علماى بصره را برانگيخت. در اين مثال، «كه»ى دوم را به «واو» بايد تبديل كرد.
«حرف اضافه» را به درستى به كار بَريم «حرف اضافه» در انسجام و زيبايى جمله نقش بسزا دارد. كاربرد نادرست حرف اضافه يا حذف بيجاىِ آن، جمله را سخت آسيب پذير مى سازد. در مثال زير، حرف اضافه مناسب، «براى» است نه «بر»: اين، بر پاكيزگى شما اصلح است. نيز در جمله زير، آوردن يك حرف اضافه براى سه كلمه، گرچه جمله را كوتاه ساخته، به آن آسيب زده است; زيرا حرف اضافه مناسب براى كلمه «تخصّص»، «در» است نه «به»: اهتمام و تخصّص و علاقه رضىّ الدّين بيش تر به پژوهش در ادعيه و زيارات بوده است. صحيح: اهتمام و علاقه رضىّ الدّين بيش تر به پژوهش در ادعيه و زيارات بوده و در آن تخصّص داشته است. از آن جا كه در كاربرد حرف اضافه خطاى فراوان رخ مى دهد، در هشت مثال ديگر نمونه هايى از
