چنانچه ساخت هاى سه گانه اوّل موجود نباشند، به ناچار در همان معانى نيز از ساخت چهارم استفاده مى شود. از اين رو، مثلاً برگردان صحيح عبارت «اللّه سَميعٌ عَليمٌ» چنين است: خداوند شنواى دانا است. و نه: خداوند شنونده داننده است.
«صفت برترين» را درست به كار بريم بسيارى از نويسندگان «صفت برترين» (= صفت عالى) را نادرست به كار مى برند. بايد عنايت كنيم كه صفت برترين، موصوفِ خود را نسبت به همه موصوف هاى همشمار در داشتن وصفى ممتاز مى سازد و معنا و كاربرد آن در سه الگوى زير سامان مى يابد: ـ معناى مفرد: صفت برترين كسره دار + موصوف جمع; مثال: پاكبازترينِ شهيدان ـ معناى مفرد: صفت برترين ساكن + موصوف مفرد; مثال: پاكبازترينْ شهيد ـ معناى جمع: صفت برترين ساكن + موصوف جمع; مثال: پاكبازترينْ شهيدان بنابراين، جمله زير نادرست است; زيرا با آن كه نهادش جمع است، داراى الگوى اوّل است كه معناى مفرد دارد: معروف ترينِ شاگردانِ شيخ مفيد، سيّد مرتضى و سيّد رضى و شيخ توسى بوده اند. صحيح: معروف ترينْ شاگردانِ شيخ مفيد، سيّد مرتضى و سيّد رضى و شيخ توسى بوده اند. البتّه وجه اخير هنگامى صحيح است كه هر سه موصوف از حيث معروفيّت در يك رتبهباشند و نسبت به ديگران برتر به شمار آيند. امّا اگر اين همرتبگى حاصل نباشد، بايدنوشت: شاگردانِ معروف ترِ شيخ مفيد،... .
ضمير را بجا و مناسب آوريم از راه هاى ايجاز، بهره گيرى مناسب از ضمير است. هرگاه اسمى تكرار گردد، در حالى كه ضمير بتواند
