را با فعل حال گزارش مى دهند. مثال: بناى حرم حسينى در آغاز دوران صفويّه كاملاً تغيير مى يابد. بايد دقّت كنيم كه هنگام استفاده از چنين شيوه اى، تناسب زمانىِ افعال فراموش نشود. مثلاً در همان جمله، ناگهان شيوه گزارش را چنين تغيير ندهيم: بناى حرم حسينى در آغاز دوران صفويّه كاملاً تغيير
مى يابد و معماران چيره دست به اين كار گماشته
شدند.[گماشته مى شوند] فعل هاى وابسته را صحيح بياوريم گاه رويداد گذشته با دو فعل وابسته (يكى اصلى و يكى التزامى) گزارش مى شود. در اين حال، فعل اصلى بايد ماضى مطلق، و فعل التزامى بايد مضارع التزامى باشد، نه ماضى مطلق; زيرا آنچه در زمان گذشته انجام شده همان فعل اصلى است كه فعل التزامى را معنى مى بخشد. مثلاً در جمله زير، آنچه تحقّق يافته «دستور دادن» است نه «ساختن»: ركن الدّوله دستور داد كه بقعه اى بر مزار شيخ بسازند. پس نبايد نوشت: ركن الدّوله دستور داد كه بقعه اى بر مزار شيخ ساختند.
