تذكّر بسيار مهم درباره حذف اركان و اجزاى جمله اين است كه حذف بدون قرينه از ضعف هاى نوشته است. با وجود اين، گهگاه در بعضى نوشته هاى خوب و زيبا نيز با حذف هاى بدون قرينه مواجه مى شويم. بايد توجّه داشت كه اين گونه نوشته ها از سَبْك و اُسلوبى خاص بهره مندند و در سايه بسيارى از عناصر، به زيبايى و روانى آراسته شده اند. پس نبايد ديگر نويسندگان، بهويژه نويسندگانِ نوپا، چنان آثارى را دستاويز قرار دهند و از قواعد نگارش سرپيچى كنند. اكنون به نمونه اى از حذف بدون قرينه در يك اثر زيبا بنگريد: گاهى سراغ همديگر را مى گرفتيم. تنها يا با او و عيال [مى رفتيم]. گاهى درد دلى[مى كرديم]. گاهى مشورتى از خودش يا زنش[مى خواستم]. از جنبه ديگر، فراوان ديده مى شود كه حذف در جمله لازم است، امّا نويسنده غفلت مىورزد و حذف به قرينه را رعايت نمى كند. حذفِ شايسته آن است كه موجب شود جمله ثقيل نشود و تكرارِ آزار دهنده در آن راه نيابد. بنگريد كه در اين جمله اگر نخستين فعل حذف مى شد، چه اندازه مناسب بود: قاآنى از شعراى معروف
است و همشهرى سعدى و اهل شيراز است.
