تبیان، دستیار زندگی

معمولاً اين شكل به نحو نادرست به كار مى رود و كسره آن حذف مى شود، در حالى كه معناى مفرد مورد نظر است. مثال نادرست: محمّد(صلى الله عليه وآله) برترينْ انسان ها بود. مثال درست: محمّد(صلى الله عليه وآله) برترينِ انسان هابود. پس اگر معناى مفرد مورد نظر باشد، بايد شكل هاى دوم و سوم را به كار بُرد; و اگر معناى جمع مورد نظر باشد، بايد از شكل اوّل استفاده كرد.

دو. صفت شمارشى صفت شمارشى صفتى است كه نشان مى دهد موصوفِ آن شمارش شده است. اين صفت دوگونه دارد: ساده، ترتيبى.

صفت شمارشى ساده تنها تعداد موصوف را بيان مى كند و پيش از موصوف مى آيد: در آسايشگاه خود، يك راديو كوچك جيبى داشتيم كه خيلى برايمان ارزش داشت.

صفت شمارشى ترتيبى ترتيب و جايگاه قرار گرفتن موصوف را نشان مى دهد. ساخت اين صفت چنين است: صفت شمارشى ساده + ـُ م يا ـُ مين. اين صفت با علامت ـُ م معمولا پيش از موصوف قرار مى گيرد وبا علامت ـُ مين پس از موصوف مى آيد: روز سومخرداد در عمليّات بوديم. (سوم = سه + ـُ م) در سومينكنگره بين المللى يهود، از ابراهيم پورداوود دعوت شد از اسرائيل ديدار كند.(سومين = سه + ـُ مين) گاه ميان صفت شمارشى و موصوف، «واحد شمارش مخصوص» قرار مى گيرد. در اين حال، واحد شمارش هم جداگانه موصوف است: در اتاق غذاخورى، دو نفرمرد جِنتِلمَن پشت ميزى نشسته بودند. از آن جا كه آشنايى با اين واحدهاى شمارش، گهگاه نويسنده را يارى مى رساند، بعضى از آن ها را معرّفى مى كنيم:

1. آزادگان بگوييد/327.

2. كنار رود خيّن/70.

3. بوسه بر خاك پى حيدر/550.

4. كلبه عمو تُم/20.