نشانه هاي ويرايشي
سليقه هاى متفاوتند; امّا پسنديده نيست كه يك ويراستار در يك اثر خاص، چند گونه وچندگانه عمل كند: گاه واژه اى را متّصل بنويسد و گاه منفصل; براى يك مفهوم كليدى گاه ازاين اصطلاح استفاده كند و گاه از اصطلاحى ديگر; نشانه هاى سجاوندى را در جاهاى گوناگونبه شيوه هاى مختلف به كار بَرَد; و... . ويراستار خبره بايد در همه مراحل، خصوصاً در مرحله ششماز روند كار ويرايش كه پيش تر به آن اشاره كرديم، وحدت روش در كار خويش را وارسى وتأمين كند.
دو. پايبندى به اصول و قواعد ويرايش، به هنگام انجام دادن اصلاحات. اين اصولعبارتند از: ـ درستى و بقاعده بودن. ـ پذيرش عرفى. ـ اعتدال و ميانه روى. ـ تنوّع و دلنشينى. ـ سازگارى با مخاطب اثر.
سه. توجّه به سبك هاى متفاوت و گوناگونى هاى آن ها. چهار. پرهيز از ملاحظه بيجا در كار پديدآورنده. پنج. رعايت نظم و خوانايى و زيبايى تصرّفات ويرايش. تأكيد مى شود كه ويرايش با رنگى متمايز از رنگ متن انجام شود.
شش. ارائه پيشنهادها و تذكّرات به پديدآورنده.هفت. مشاوره با اهل فن، و مطالعه و بازبينى كارهاى پيشين خود، به منظور پرهيز از جمود و درجا زدن.
نشان هاى ويرايشى اكنون نوزده نشانه از موارد عمده نشان گذارى(مارك آپ) ويرايشى را مى آوريم. البتّه دراين مورد، شيوه يكسانى وجود ندارد. ما مى كوشيم ساده ترين راه را كه در عين حال موردپذيرش بسيارى از ويراستاران باشد، عرضه كنيم. نيز سعى مى كنيم روشى را پيشنهاد نماييمكه به ويراستار يارى رساند تا اصلاحات را در متن انجام دهد و به تكرار آن ها در حاشيه ناچارنشود. تنها چند نشان را ويژه حاشيه قرار داده ايم. اگر از اين نشان ها كمك نگيريم و بخواهيمهمه توضيحات و اصلاحات را به زبان معمول بنويسيم، ويرايش سبب شلوغى و هرج و مرجدر متن مى شود.
