مباني عروض
مبانى عروض يك. مُصَوِّت و صامِت در فارسى، شش مصَوّت
(1) داريم، سه كوتاه و سه بلند: كوتاه= ـَ a ـِ e ـُ o بلند= آ aَ اى i اوُ u بقيّه اصوات را صامت
(2) مى نامند كه 23 عدد هستند.
هجا (= سيلاب = بخش) تركيبى است از يك مصَوّت با يك يا دو و يا سه صامت. تعداد هجاهاى هر كلمه برابر است با تعداد مصوّت هاى آن. هجا دو گونه است:
يكم. هجاى بلند: (1) صامت + مصَوّت كوتاه + صامت: دَر (dar) دِل (del) بُن (bon) (2) صامت + مصوّت بلند: با (baa) بُو (buu) بى (bii) تذكّر: طبق قرارداد، مصوّت بلند را در «املاى عروضى» دوبار مى نويسند.
دوم. هجاى كوتاه: صامت + مصوّت كوتاه: نَه (na) كِه (ke) چُو (co)
