تبیان، دستیار زندگی

خاطر و به او بى اعتنا بود كه او را در مدينه گذاشت و با خود بيرون نبرد. اين سخنان به گوش اميرالمؤمنين رسيد و با نگرانى خاطر، سلاح خويش را برداشت و از مدينه به دنبال رسول خدا رهسپار شد و در جُرف، در سه ميلى شهر مدينه، به رسول خدا پيوست و گفت: «اى پيغمبر خدا! منافقان گمان كرده، مى گويند كه از من گران خاطر بوده اى و از نظر بى اعتنايى مرا در مدينه گذاشته اى». رسول خدا ـ صلّى اللّه عليه وآله ـ گفت: «دروغ گفته اند; بلكه تو را به منظور حفظ وحراستِ آنچه پشت سر مى گذارم، در مدينه گذاشتم». و به روايت «مفيد»، به او فرمود: «برادرم! به جاى خويش باز گرد كه مدينه را جز من يا تو كسى شايسته نيست و تويى جانشين من در خاندان من و محلّ هجرت من و عشيره من». آن گاه، جمله اى را به على گفت كه همگان بر نقل آن همداستانند: «أما ترضى يا على أن تكون منّى بمنزلة هارون من موسى إلاّ أنّه لا نبىّ بعدى؟» يعنى: «اى على! مگر خشنود نيستى كه نسبت به من همان مقام و منزلت را داشته باشى كه هارون نسبت به موسى داشت، جز آن كه پس از من پيامبرى نيست؟». على ـ عليه السّلام ـ به مدينه بازگشت و رسول خدا به سوى مقصد خويش رهسپار شد.⁽¹⁹²⁾و سرانجام متنى كوتاه و زيبا را با سجاوندى صحيح مى آوريم و ذيل آن، با ذكر شماره، دليل هر نشانه گذارى را برمى شمريم: ⁽¹⁹³⁾قدم به كتابخانه مى گذاريم،

(1) با سلام به مردى بيدار كه در آستانه كتابخانه خفته است;

(2) مردى كه 90 سال با كتاب زيست و در عصر غارت فرهنگ و كتاب،

(3) تمام زندگى اش را به پاسدارى ازحريم فرهنگ گذراند.

(4) در وصيّتنامه نصب شده بر ضريح آرامگاه او،

(5) چنين مى خوانيم:

(7)مرا در كتابخانه عمومى،

(8) زير پاى محقّقان علوم آل محمّد دفن كنيد»

(10) بزرگمردى كه در اين آستانه خفته است،

(11) آيت اللّه العظمى سيّد شهاب الدّين مرعشى نجفىقدس سره است.

(1) مكث كوتاه، پس از بخش مقدّم شده جمله.

(2) مكث متوسّط، پس از جمله كاملى كه معناى آن ادامه دارد.

(3) مكث كوتاه، پس از قيد طولانى.

(4) مكث كامل، پس از جمله تمام شده.

(5) مكث كوتاه، پس از قيد طولانى.

(6) تعليق، براى آغاز نقل قول مستقيم.

(7) برجسته سازى، براى آغاز نقل قول مستقيم.

(8) مكث كوتاه، پس از قيد مركّب.

(9) برجسته سازى، براى اتمام نقل قول مستقيم.

(10) مكث كامل، پس از جمله تمام شده.

(11) مكث كوتاه، پس از جزء اوّل جمله مركّب.

(12) مكث كامل، پس از جمله تمام شده.

1. تاريخ پيامبر اسلام/516 و 517.

2. برگرفته از: ادبيّات فارسى، سال دوم نظام جديد آموزش متوسّطه(شماره2/220)، ص 163.