9. «كه» از كلمه «است» جدا نوشته مى شود:
اين، كتابى است كه... . «ام، اى، ايم، ايد، اند» 10. واژه هاى مزبور اگر پس از كلمه اى قرار گيرند كه به حرف صامت يا به مصوّت كوتاه «و» ختم شوند، همزه آن ها حذف مى شود:
بنويسيم ننويسيم بزرگند بزرگ اند
خشنودم خشنودام
رهرويد رهروايد
11.اگر بعد از كلمه اى قرار گيرند كه به «ه» غير ملفوظ ختم شود، همزه باقى مى ماند:
آزاده ام ـ افتاده ام.
12. هرگاه كلمه قبل به «الف» ختم شود، همزه به « يـ » تبديل مى شود:
توانايند ـ زيبايند. نيز اگر به «او» ختم شود، چنين مى شود:
دانشجوييد ـ خوشخوييم.
13. اگر كلمه به مصوّت بلند «اى» ختم شود، همزه حذف نمى شود:
ايرانى ام ـ اصفهانى ام ـ امريكايى اند.
«اِى» (حرف ندا)
14. «اى» هميشه از كلمه بعد جدا نوشته مى شود:
بنويسيم ننويسيم اى كاش ايكاش
اى دوست ايدوست
ب 15. «بـ» را همواره پيوسته به فعل مى نويسيم:
بنويسيم ننويسيم بخوريد به خوريد
ببندم به بندم
16. هنگامى كه فعل با «آ» آغاز مى شود، براى پيوستن « بـ » به فعل، علامت مد حذف مى شود و ميانجى « يـ » بين « بـ » و فعل مى آيد:
