11.مراعات اصل كلمه در زبان مبدأ. نمونه: پيوسته نوشتن حرف جَرّ عربى، مانند
«ما بازاء»; جدا نوشتن كلمات در تركيب هاى عربى كه در اصل جدا هستند، مانند
«إن شاء اللّه» حفظ تشديدها; نوشتن همزه ها به همان شكل كه در زبان عربى رايج است، مگر آن كه با اصول ديگر شيوه خط ناسازگار باشد.
دوم. يكدستى و هماهنگى در كار شخصى معمولاً نويسندگان در تشخيص شيوه خطّ صحيح به روشى يكسان دست نمى يابند و قواعد را به دلخواه خود اجرا مى كنند. به اين ترتيب، تا آن زمان كه «فرهنگستان زبان» يا هر مرجع صالح ديگر، به وظيفه مهمّ يكسان سازى شيوه خطّ فارسى اقدام نكند، از گوناگونى شيوه ها گريزى نيست. ليكن از ياد نبريم كه اين، هرگز نبايد جواز بى مبالاتى نويسندگان باشد. هر نويسنده بايد در كار شخصى خود، روشى واحد را ارائه كند، نه آن كه در يك متن چند شيوه خط را به خوانندگان عرضه دارد و آن ها را دچار حيرت سازد. با اين توضيح، روا ديديم كه به جاى پرداختن به مباحث نظرى درباره شيوه خطّ فارسى، راهنمايى عملى و فهرست گونه را پيش روى شما قرار دهيم. برخى نمونه هاى توصيه شده ممكن است مورد نظر همگان نباشند; امّا بنا به ادلّه يا توجيه هايى كه در اين مختصر مجال پرداختن به آن ها نيست، ما آن ها را ترجيح داده ايم. تأكيد مى كنيم كه اگر اين شيوه يا هر شيوه ديگر را پذيرفتيد، همواره و در هر اثر خويش، به آن پايبند باشيد و يكسانى و هماهنگى را سرلوحه كار خود قرار دهيد.
بخش يكم: راهنماى الفبايى آ ـ ا «آن و اين» (صفت يا ضمير اشاره)
1. همزه از اوّل كلمه حذف نمى شود:
بنويسيم ننويسيم بنابراين بنابرين
از اين ازين
2. «به» از كلمه جدا نوشته مى شود:
بنويسيم ننويسيم به آن بان
به اين باين
