تبیان، دستیار زندگی

إنَّ و أنَّ: اين دو حرف براي تأكيد حكم و برطرف كردن شليك از آن بكار كي روند و فرق بين آن دو اين است كه إنَّ با اسم و خبر كلامي تام است ولي أنَّ با اسم و خبر خود در حكم مفرد (غلبه جمله) است ، يعني : بجاي أنَّ و اسم و خبر آن مي توان اسم مفردي قرار داد بخلاف إنَّ .

اسم مفردي كه بجاي أنَّ و اسم و خبر آن قرار مي گيرد مصدري از لفظ خبر است كه مضاف به اسم أنَّ گرديد است.

مثال: سَمِعْتُ أنَّ زيداً قائمٌ.

تركيب: سَمِعْتُ : فعل و فاعل ، أنَّ مشبهة بالفعل ، زيداً : اسم أنَّ ، قائم : خبر أنَّ ، أنَّ با اسم و خبر خود به تأويل مصدر رفته و به عنوان مفعول به به سمعت مي باشد ، تقدير آن چنين است : سَمِعْتُ قيامَ زيدٍ.

مواردي از وجوب كسر همزه انّ: با توجه به اين كه گفتيم أنَّ با اسم و خبر خود كلامي تامّ است پس اگر أنَّ در جايگاهي قرار گيرد كه در آن جايگاه بايد كلام تام قرار گيرد لازم است همزه أنَّ ا مكسور بخوانيم ، مانند موارد زير :

1-در ابتداي كلام ، مثل : إنَّ زيداً قائمٌ

2- بعد از موصول ، مثل : جاءَ الّذي إنّ أباهُ عالِمٌ

3-بعد از ماده قول مثل (قالَ إنَّهُ يَقُولُ إنَّها بَقَرَةٌ)