إنْ:
از حروف جازمه است كه بر سر دو جمله داخل شده و يكي را شرط و ديگري را جواب قرار مي دهد به همين جهت آن را «إن شرطيّه» مي نامند.
مثال:(إنْ تَنْصُرُوا للهَ يَنْصُرْكُمْ)
تركيب:
إنْ:شرطيه ،تَنْصُرُوا:فعل و فاعل،مجزوم به إنْ ، فعل شرط ، الله ' مفعول به ،يَنْصُرْ: فعل و فاعل ، مجزوم به إنْ ، جواب شرط، كُمْ : مفعول به.
تذكر :
اگر«إن شرطيّه» بر دو فعل ماضي داخل شود ، معني آن دو را به مضارع تغيير داده و در لفظ آن دو عمل نمي كند ، بلكه آنها را محلّاً مجزوم مي نمايد.
مثل:إنْ ضَرَبْتَ ضَرَبْتُ.
و اگر بر عكس بود ، فعل اول محلاً مجزوم مي شود و فعل دوم جايز الوجهين است ، يعني هم مي تواند لفظاً مجزوم باشد هم مي تواند مجزوم نباشد.
مثل: إنْ ضربتَ أضرِبْ يا أضرِبُ.
جمله اي كه در جواب شرط جازم قرار مي گيرد ، اگر مقرون به فاء باشد، محلاً مجزوم خواهد بود ، مثل:إنْ تَجْلِسْ فَأنَا أجْلِسُ.
