مفرد: تا، تي، تِهْ، تِهِ، ذِي، ذِهْ، ذِهَ.
مؤنث تثنيه: تانِ، تَينِ.
جمع: اُولي، اُولاءِ.
الفاظ فوق براي اشاره به قريب استعمال مي شوند و گاهي بر آنها «ها»ي تنبيه داخل مي شود، مانند: هذا، هؤُلاءِ.
براي اشاره به متوسط، الفاظ فوق همراه با کاف خطاب استعمال مي شوند، مانند: ذاکَ، تاکَ.
براي اشاره به بعيد، علاوه بر کاف خطاب، لام بُعد نيز به اسماء اشاره ملحق مي شود، مانند : ذلِکَ، تِلْکَ.
تذکّر:
الحاق لام ف به تثنيه و اُولاءِ و اسم اشاره اي که همراه با «ها»ي تنبيه باشد ممتنع است.
الفاظ اسم اشاره مختص: الفاظ زير در مورد اشاره به مکان استعمال مي شوند:
قريب:هُنا.
متوسط: هُناکَ.
بعيد: هُنالِکَ، هَنّا، هِنّا، ثَمَّ وَ ثَمَّةَ.
