بنابراين، يافتن ايدئولژي صحيح –يعني همان نظام ارزشي حاکم بر رفتارهاي اختياري – در گرو داشتن جهان بيني صحيح و حل مسائل آن است و تا اين مسأئل را حل نکند نممي تواند قضاوتي قطعي درباره ارزش رفتارها داشته باشد، چنانکه تا هدف، معلوم نباشد تعيين مسيري که منتهي به آن مي شود امکان نخواهد داشت. پس اين شناختهاي نظري که مسائل اساسي جهان بيني را تشکيل مي دهد در واقع مبناي نظام ارزشي و احکام عملي عقل بشمار مي رود.

نتيجه گيري

اکنون با توجه به اين مقدمات مي توانيم ضرورت پي جويي دين و تلاش براي بدست آوردن ايدئولوژي و جهان بيني صحيح را بدينگونه اثبات کنيم:

انسان فطرتا طالب کمال انساني خويش است و مي خواهد بوسيله انجام دادن کارهايي به کمال حقيقي خودش برسد. اما براي اينکه بداند چه کارهايي او را به هدف مطلوبش نزديک مي کند بايد نخست کمال نهايي خودش رابشناسد، و شناخت آن در گرو آگاهي از حقيقت وجود خودش و آغاز و انجام آن است، سپس بايد رابطه مثبت يا منفي ميان اعمال مختلف و مراتب گوناگون کماش را تشخيص دهد تا بتواند راه صحيحي را براي تکامل انساني خويش بيابد. و تا اين شناختهاي نظري (اصول جهان بيني) را بدست نيآ ورد نمي تواند نظام رفتاري (اتيدئو لوژي) صحيحي را بپذيرد.

پس تلاش براي شناختن دين حق که شامل جهان بيني و ايدئولوژي صحيح مي باشد ضورت دارد، و بدون آن، رسيدن به کمال انساني،ميسر نخواهد بود چنانکه رفتاري که برخاسته از چنين ارزشها و بينشهايي نباشد رفتاري انساني نخواهد بود و کساني که در صدد شناختن حق بر نمي آيند يا پس از شناختن آن، روح لجاج و عناد، کفر مي ورزند و تنها به خواسته هاي حيواني و لذتهاي زودگذر مادي، بنده مي کنند در واقع حيواني بيش نيستند چنانکه قران کريم مي فرمايد: « يتمتعون و ياکلون کما تاکل الانعام»1. سوره محمد (ص) آيه 12. همانند چهارپايان بهره مي گيرندو مي خورند. و چون استعدادهاي

1. سوره محمد (ص) آيه 12. همانند چهارپايان بهره مي گيرندو مي خورند.