مقدمه
يکي از مزايايي که
خداي متعال به مومنان، اختصاص داده اين است که اگر شخص مومن،
ايمان خودش را تا هنگام مرگ حفظ کند
و مرتکب گناهاني نشود که سلب توفيق و سوء عاقبت و سرانجام شک و
ترديد يا انکار و جحود را به بار مي آورد، و در يک جمله
«اگر با ايمان از دنيا برود» به عذاب ابدي، مبتلا نخواهد شد.
گناهان کوچکش به واسطه اجتناب از کبائر، بخشوده مي شود و گناهان بزرگش به
وسيله توبه کامل و مقبول، آمرزيده مي گردد، و اگر موفق به
چنين توبه اي نشد تحمل گرفتاريها و مصائب دنيا بار
گناهانش را سبک مي کند و سختيهاي برزخ و مواقف آغازين
رستاخيز، ناخالصيهايش را مي زدايد و اگر باز هم از آلودگيهاي
گناهان پاک نشد به وسيله رسول اکرم و اهل بيت کرامش (عليهم
الصلوة و السلام) مي باشد-از عذاب دوزخ نجات خواهد يافت. 1. عن
النبي(ص):
ادخرت شفاعتي لاهل الکبائر من امتي.
شفاعتم را براي ارتکاب کنندگان گناهان کبيره از
امتم ذخيره کرده ام.(بحار الانوار/ج8ص 38-40) و بر حسب روايات
فراوان «مقام محمود» (2) که در قرآن کريم به رسول
اکرم(ص) وعده داده شده همين مقام شفاعت است و نيز آيه
شريفه:
