مقدمه

برخي از کساني که آشنايي کافي با فرهنگ اسلامي ندارند و کارهاي انساني را بر اساس معيارهاي سطحي و ظاهري، ارزشگذاري مي کنند و توجهي به اهميت انگيزه و نيت فاعل، وبه اصطلاح«حسن فاعلي» (در برابر حسن فعلي) ندارند و يا ملاک ارزش کار را تنها تاثير در آسايش زندگي دنيوي ديگران مي پندارند، چنين کساني در تحليل بسياري از عقايد و معارف اسلامي، دچار انحراف مي شوند و يا از درک وتبين آنها فرو مي مانند و از جمله در تبيين نقش ايمان و رابطه آنبا اعمال صالحه، و نقش ويرانگر کفر وشرک، وتبيين برتري بعضي از اعمال کم حجم و کوتاه مدت بر کارهاي پرحجم و دراز مدت، دچار گژامنديشي مي گردند و مثلاچنين مي پندارند که مخترعين بزرگي که اسباب آسايش ديگران را فراهم کرده اند يا آزادي خواخهاني که در اره آزادي ملتشان مبارزه نموده اند مي بايست داراي مقام اخروي والا و ارجمندي باشند هر چند بهره اي از ايمان به خدا و روز قيامت نداشته باشند. و گاهي کار به آنجا مي کشد که ايمان لازم براي سعادت حقيقي را ايمان به ارزشهاي انساني و پيروزي نهايي کارگران و زحمتکشان در همين جهان، معرفي مي کنند و حتي مفهوم «خدا» را هم مفهومي ارزشي و مساوي با ايده آل اخلاقي، قلمداد مي کنند!!

 هر چند از مطالبي که در دروس گذشته بيان شده مي توانن نقاط ضعف و انحراف در اين پندارها را باز شناخت ولي نظر به شيوع اين گونه افکار در عصر حاضر ئ خطري که براي نسل آينده در بر دارد بجاست که توضيح بيشتري درباره آنها داده شود.