تبیان، دستیار زندگی

قول – صفت مشبهه از ماده حدوث (واقع شدن چيزي كه نبوده).

3- موسي :

نام پيامبر اولوالعزم از اولاد يعقوب (ع) – نام مباركش بيش از همه انبياء در قرآن آمده است (در صد و سي و شش مورد) برخي كلمه موسي را عبري مي دانند و مي گويند (مو) در لغت عبري به معناي آب و (سا) به معناي درخت است و چون او را از ميان آب و درخت گرفته بودند موسي ناميده شد (به اين معنا كه جعبه يا تابوتي كه موسي (ع) را روي آب حمل مي نمود از شاخ و برگ درخت درست شده بود و موسي را بر روي آب در چنين جعبه اي يافتند) و برخي ديگر از كساني كه موسي را عبري مي دانند گفته اند كه موسي در زبان عبري به معناي از آب گرفته شده است در مقابل اينها گروه كلمه موسي را عبري مي دانند به معناي تيغ (كه با آن موي سر را مي تراشند) از ماده وسي يا از ماده موس كه هردو مصدرند و به معناي واحدي (تراشيدن موي) به كار مي روند پس بنابراين قول موسي يا بر وزن مفعل است و يا بر وزن فعلي.

4- نادي :

خواند – فراخواند – فعل ماضي از باب مفاعله و متعدي يك مفعولي است و مصدرش مناداه و نداء مي آيد.

5- واد :

دره – دامنه كوه – گذرگاه آب سيل – اين كلمه در اصل با ياء يعني (وادي) است اما در اينجا چون ياء به ساكن برخورد نموده ، طبق قاعده در تلفظ و قرائت حذف گرديده و در كتابت نيز به خاطر مراعات و تبعيت نمودن از قرائت ، آن را حذف نموده اند . راغب ريشه آن را (ودي) به معناي جاري و روان شدن ذكر نموده است و وادي را سيلگاه و محل جريان آب معنا كرده است . گاهي كلمه وادي مجازاً به معناي طريقه و روش و مذهب و اسلوب مي آيد . اين كلمه اسم ثلاثي مزيد است و بر (اوديه) و (اوداء) جمع بسته مي شود.

6- مقدس :

پاك شده – پاكيزه – اسم مفعول از باب تفعيل .

7- طوي :

اسم خاص و علم است براي بياباني در سرزمين شام در دامنه كوه سينا – برخي گفته اند كه طوي مانند ثني به معناي مرتين يعني دوبار و دو مرتبه است