اانا ... در محل نصب است مقول براي قول (أ) همزه استفهام انكاري است و براي تأكيد انكار ماقبل آمده است(اذا) ظرف زمان مستقبل و متضمن معناي شرط در محل نصب متعلق است به جواب خودش و مضاف است به شرطش (كنا) فعل ناقص و اسمش (عظاماً) خبر كان (نخره) صفت براي عظاماً و جمله كنا ... در محل جر مضاف اليه براي اذا و اين جمله شرط اذا است و جواب اذا محذوف است تقدير : ااذا كنا عظاماً نخره نرد و نبعث و همين جواب محذوف ناصب اذا است . مي توان گفت جمله ااذا ... نيز مقول قول و در محل نصب است يا اينكه اين دو جمله و جمله قبل روي هم رفته مقول قول هستند(قالوا) فعل و فاعل جمله استينافيه است و محلي از اعراب ندارد و براي حكايت نمودن كفر ديگري كه متفرع بر كفر سابق آنها ست آورده شده (تلك) اسم اشاره در محل رفع ، مبتدا (اذاً) حرف جواب و جزا است و محلي از اعراب ندارد(كره) خبر براي مبتدا (خاسره) صفت براي كره و جمله تلك ... در محل نصب مقول قول(ف) حرف استيناف (انما) از ادات حصر (هي) مبتدا (زجره) خبر(واحده) صفت تاكيدي براي زجره (زيرا زجره خود دلالت بر مره دارد) جمله انما هي زجره واحده استينافيه است و محلي از اعراب ندارد.
(ف) فاء فصيحه است كه دلالت بر شرط محذوف دارد تقدير : اذا نفخ في الصور فاذا هم بالساهره (اذا) فجائيه (هم) مبتدا (بالساهره) جار و مجرور متعلق به محذوف خبر براي هم و جمله هم بالساهره جواب اذا ي شرطيه مقدر است و چون جواب شرط غير جازم است محلي از اعراب ندارد.
توضيحي در مورد (اذا) ي فجائيه :
اين اذا اختصاص به جمله اسميه دارد و نياز به جواب ندارد و هيچگاه در ابتداي كلام واقع نمي شود و معناي آن به اعتبار ماقبلش حال است (نه استقبال) . اخفش اين اذا را حرف مي داند بنابراين محلي از اعراب ندارد اما مبرد آن را ظرف مكان و
