تبیان، دستیار زندگی

لغات :

1- روح :

روان – جان – مقابل جسم – اسم ثلاثي مجرد است . در اينكه مراد از روح در اين آيه شريفه چيست ؟ بين مفسرين اقوال متعددي است . الميزان گويد : (مراد از روح همان مخلوق امري است كه خداوند در آيه شريفه (قل الروح من امر ربي) بدان اشاره نموده است .

2- ملائكه :

فرشتگان – جمع مكسر است . در اينكه اصل اين لفظ و مفرد آن چه بوده است و مبدأ اشتقاق آن چيست ؟ چند قول وجود دارد و ما از آن اقوال دو قول را ذكر مي كنيم :
الف : ملائكه مشتق از الوكه (رسالت) است بنابراين مفرد آن در اصل مألك بوده بر وزن مفعل و ملائكه بر وزن معافله است پس فاء كلمه همزه بوده است كه موخر شده و بعد از عين كلمه كه (لام) است قرار گرفته و ملأك شده بر وزن مفعل و بر ملائكه جمع بسته شده است . اين قول مستلزم نقل و جابجايي حروف كلمه است كه اين خود امري است خلاف اصل.
ب : ملائكه مشتق از لأك (پيغام رساندن) است بنابراين مفرد آن ملأك است بر وزن مفعل كه مصدر ميمي است به معناي اسم مفعول (فرستاده شده براي پيغام) يا به معناي اسم فاعل (پيغام رساننده) به كار رفته است البته در صورتي كه آن را به معناي اسم مفعولي بدانيم بايد گفت كه لأك به معناي ارسل استعمال گرديده است . بنابراين قول نقل و جابجايي در حروف كلمه صورت نگرفته است