ح : برخي گويند : قرآن مهموز نيست و نون آن زائد است و مشتق از قري (مهماني كردن ضيافت) است . در اين صورت وجه تسميه آن اين است كه قرآن خوان گسترده الهي است كه هركس به سهم خود از آن بهره مند مي گردد چنانكه پيامبر (ص) فرمود : ان هذا القرآن مأدبه فخذوا منه : اين قرآن سفره اي است گشاده ، از آن بگيريد .
با دقت در اين اقوال در مي يابيم كه اختلاف نظر دانشمندان در اين كلمه از دو جهت است : 1- اينكه آيا اين كلمه مشتق است يا خير ؟ 2- در صورت مشتق بودن آيا مهموز است يا غير مهموز ؟
به نظر مي رسد كه با توجه به استعمالات خود قرآن ، در ميان همه اين آراء رأي قابل قبول همان است كه لحياني گفته است البته اين قول از عبد الله بن عباس كه يكي از صحابه پيامبر اكرم (ص) است نيز نقل شده است .
3- لا يسجدون :
فروتني و خضوع نمي كند – به سجده نمي افتد – فعل مضارع منفي از ثلاثي مجرد باب فعل يفعل و لازم است .مصدر آن سجود است و سجود در لغت به معناي اظهار فروتني نمود و خضوع و تذلل است و در شرع عبارت است از پيشاني بر زمين گذاردن (به گونه اي كه در نماز انجام مي شود) .
4- اعلم :
داناتر – صيغه اسم تفضيل است .
5- يوعون :
جمع مي كنند – فراهم مي كنند – در دل نهان مي كنند – فعل مضارع از باب افعال و متعدي يك مفعولي است .
6- بشر :
مژده بده – بشارت بده – فعل امر است از باب تفعيل اين فعل متعدي يك مفعولي است و به مفعول دومش به وسيله باء يا علي تعدي مي كند در كتب لغت آمده است كه : بشره به معناي ظاهر پوست و ادمه به معناي باطن و درون
