قرار گيرد در نتيجه نائب از فاعل نيز
واقع نمي شود اما ماده قول اين قاعده استثناء شده است زيرا وقتي كه ماده
قول به صيغه معلوم باشد مقول و محكي آن جمله واقع مي شود و زماني كه آن قول
را مجهول نموديم همان مقول به نيابت از فاعل مرفوع مي شود .
ترجمه :
همانا به يقين كه كارنامه نيكوكاران در عليين است (18) و تو چه داني كه
عليين چيست ؟(19) كتابي است نوشته شده خوانا (20) كه مقربان درگاه الهي
گواه آنانند(21)
لغات :
1- ابرار :
نيكوكاران – صالحان – جمع مكسر است براي بار و بر .
2- عليين :
لفظي است مفرد بر صيغه جمع و براي اظهار تفخيم و عظمت شأن با
واو و نون جمع بسته شده و در عظمت شأن به الواالعقل تشبيه شده است و علييون
علو و برتري مضاعف است و مراد از آن مراتب عاليه و والايي است كه با جلال و
بزرگي احاطه شده . اما در كتب لغت عليون را به عنوان جمع براي (علي) ذكر
نموده اند .
3- يشهد :
آگاه مي شود – درك مي كند و در مي يابد – گواهي مي دهد – فعل
مضارع از ثلاثي مجرد باب فعل يفعل است اين فعل در صورتي كه به معناي آگاه
شدن ، دريافتن و درك كردن و حاضر شدن بيايد به صورت متعدي بنفسه استعمال مي
شود و در صورتي كه به معناي گواهي دادن باشد به وسيله (علي) يا (لام) و در
