4 . ابو وليد محمد بن احمد بن رشد (595 - 520ه . ق). وى بسيارى از كتب منطق ارسطو را شرح كرد. كتاب هاى او در منطق عبارت است از: الضرورى فى المنطق، شرح كتاب مقياس، شرح كتاب برهان، تلخيص برهان و تلخيص سفسطه.
5 . ابوالفتوح شهاب الدين يحيى بن حبش اميرك سهروردى ملقب به شيخ اشراق (587 - 549 ه . ق(. وى مؤسس مكتب اشراق است. شيخ اشراق در برخى از مباحث منطقى آرايى خاص دارد كه در آثار منطقى او طرح شده است. كتب منطقى وى عبارتند از: مطارحات و مشارعات، تلويحات و حكمةالاشراق )بخش اوّل).
6 . محمد بن محمد بن حسن طوسى ملقب به خواجه نصيرالدين (672 - 597ه . ق). وى بهترين شرح بر اشارات و نيز مهم ترين كتاب منطقى به زبان فارسى يعنى اساس الاقتباس را نوشت. كتاب معروف ديگر خواجه در دانش منطق، التجريد فى علم المنطق است.
7 . محمود بن مسعود ملقب به قطب الدين شيرازى (710 - 634ه . ق(. وى يكى از شاگردان ممتاز و نامى خواجه طوسى است. كتب منطقى او عبارتند از: درّة التاج )بخش اوّل و دوم آن) و نيز شرح حكمة الاشراق، كه بخش اوّل آن منطق است.
8 . ابو منصور حسن بن يوسف بن على بن مطهر حلّى ملقّب به علامه حلّى (م 726ه . ق). وى از شاگردان خواجه نصير و شارح بعضى آثار منطقى و كلامى اوست. معروف ترين كتاب منطقى علامه الجوهر النضيد فى شرح كتاب التجريد است.
علاوه بر آن بخشى از كتاب الأسرار الخفيّة او به علم منطق اختصاص دارد.
9 . محمود بن محمد بن رازى ملقب به قطب الدين رازى (766 - 694ه . ق(. وى بر كتب مهم منطق، مانند رساله شمسيه (نوشته كاتبى قزوينى)، مطالع الانوار )نوشته اُرموى) و نيز شرح اشارات خواجه، شرح نوشته است. شرح شمسيه و شرح مطالع او از كتب متداوّل حوزه هاى علميه قديم بوده است.
10 . صدرالدين محمد بن ابراهيم شيرازى ملقّب به صدرالمتألّهين (1050 - 980ه . ق). وى مؤسس حكمت متعاليه است. كتب منطقى او عبارت است از: رسالة فى التصور و التصديق، حواشى بر منطق حكمةالاشراق، اللمعات المشرقيه فى الفنون المنطقيه، كه با عنوان منطق نوين به فارسى ترجمه شده است.
11 . حاج ملا هادى سبزوارى (1289 - 1212 ه . ق). وى برجسته ترين شاگرد مكتب
