• مشکی
  • سفید
  • سبز
  • آبی
  • قرمز
  • نارنجی
  • بنفش
  • طلایی
 
 
 
 
 
 
  •  متن
  •  
     
     
    یکشنبه ۱۶ آبان ۱۳۹۵

     خلاصه‌ای از مباحث و نکات طرح شده در جلسه به همراه متون مربوطه:

    * فایلی با عنوان منطق جدید نوشته مهدی کهنوجی هست که در آن تفرقه‌ای بین علائمی که برای متغیرهای مردد و ... استفاده می‌شود، توضیح می‌دهد.

    * نکاتی در مورد ادعاهای افرادی با انگیزه‌های ضددینی در اینکه ایرانیان تحت فشار از زبان عربی برای کتب استفاده می‌کردند یا دین را پذیرفتند و همچنین در اینکه برخی افراد مثل رازی را نسبت به انکار نبوت یا امثال آن می‌دهند!

    * امثال رازی پیش از همه‌گیر شدن زبان عربی به عنوان زبان علمی بوده‌اند.

    * خود ایرانیان بیشترین نقش را در همه‌گیر شدن زبان عربی به عنوان زبان علمی داشته‌اند.

    * ایرانیان کتبی را هم به زبان فارسی در زمینه‌ها علمی داشته‌اند و استفاده آنها بر اساس انتخاب خود بوده است.

    * در تحقیق واقعیات نباید تعصب به خرج داد.

    * صورت‌بندی رواداری

    * همان سؤالات جلسه قبل اینجا هم مطرح است

    * در ما نحن فیه یک چیزی علاوه بر فرمول جلسه قبل داریم و آن هم اینکه اگرچه در جلسه قبل iff را هم داشتیم، اما در طرف دوم سور نداشتیم، اما در اینجا دو سور پشت سر هم داریم. وقتی دو سور پشت سر هم قرار می‌گیرد، چه معنی دارد و از نظر نحو ساختاری زبان چه معنا دارد؟

    تقریر درس:

    در جلسات قبل بحثی شده بود که سه حرف x و y و z به ترتیب برای فرد عمومی (متغیر عام) و فرد فرضی و فرد مردد به کار می‌رود. در ابتدای بحث اشاره شد که منبع این سخن مقاله‌ای بوده از آقای مهدی کهنوجی با عنوان «منطق ریاضی». به مناسبت اینکه ایشان مقاله را با جمله «و الحمدلله رب العالمین» ختم کرده بودند بحث کشیده شد به سابقه ایرانیان در پیشبرد علم در دوره اسلامی که برخلاف تبلیغاتی که ملحدان می‌کنند اصلا فضای الحاد در میان بزرگان علمی نبوده و با ارائه شواهدی نشان می‌دادند که تهمتهایی که به امثال زکریای رازی و خیام و ... زده می‌شود وجهی ندارد و هیچگاه در دانشمندان ایرانی فضای عرب‌ستیزی وجود نداشته بلکه عمدتا آنها بودند که با نگارش متون به زبان عربی، این زبان را یک زبان بین‌المللی کردند.
    اما در ادامه به سراغ صورت‌بندی ویژگی بعدی (رواداری) رفتیم. ادامه متن:
    «دوم: رواداري. چنانكه پيش از اين نيز گفتيم رواداري نسبت ميان يك محمول و يك رابطه است. براي روشن شدن اين معنا، مثالي مي زنيم. دو فرد را در نظر بگيريدكه اختلاف قد آنها يك ميليمتر باشد. به عبارت ديگر اين دو فرد رابطةR را با هم‌ دارند كه به صورت زير قابل بيان است:
    a :Rab و b به اندازة يك ميليمتر با هم اختلاف قد دارند.
    حال محمول »قدبلند« را در نظر مي گيريم. مي دانيم كه اين محمول نسبت به اختلاف قد يك ميليمتر روادار است. اين يعني اينكه محمول »قدبلند« نسبت به رابطةR ، كه در بالا تعريف شده، روادار است. اين همان است كه در ابتدا گفتيم: رواداري نسبتي ميان يك محمول و يك رابطه است. اين معنا را مي توان به دقّت صورت بندي كرد.
    اجازه دهيد دامنة اشياء مورد بحث را D بناميم. محمول يك موضعي F و همچنين رابطة دو موضعي R را كه روي D تعريف شده اند، در نظر بگيريد. رواداري F نسبت به R را مي توان به صورت زير تعريف كرد:
    تعريف رواداري: محمول مبهم F را نسبت به رابطة R روادار گوييم هرگاه براي هردو شيئي كه در رابطة R باشند، اگر يكي F باشد ديگري نيز F است.
    در اين صورت رواداري به بيان مذكور، به شكل زير قابل صوري سازي است:
    T(F,R) iff ∀x∀y (Rxy→(Fx↔Fy))
    كه در آن T(F,R) رابطة فرا زباني «محمول F نسبت به رابطةR روادار است» را بيان مي كند.
    »
    [بعد از توضیح و شرح عبارات فوق] اینجا هم چند اشکال وارد است.
    1. همان اشکال قبلی که بالاخره در مقام صورت‌بندی عناصر فرازبان را وارد کرده‌اند مگر اینکه همان توجیه قبلی را اینجا هم بپذیریم.
    2. در صورتبندی دیروز سور نداشتیم، اما اینجا دوتا سور پشت سر هم آمده است. دوتا سور پشت سرهم آیا نباید به لحاظ قواعد تعریف شود که معنایش چیست و چه نسبتی با هم دارند؟
    3. توضیحی که درباره دامنه شد و برایش حرف D را قرار دادیم، در کجای فرمول صورت‌بندی شده خودش را نشان می‌دهد؟ اگر توجه به دامنه در صورت‌بندی مهم است باید در متن فرمول بیاید.