سه.صفت.

درس چهارم:دستور زبان(3)

درس چهارم دستور زبان (3) سه. صفت صفت كلمه اى است كه پيش يا پس از اسم مى آيد تا يك ويژگى يا مفهوم براى آن بيان كند. تفاوت صفت و مضافٌ اليه اين است كه مى توان صفت را به موصوف نسبت داد، امّا نمى توان مضافٌ اليه را به مضاف منسوب ساخت. مثلاً مى توان گفت: «انقلاب جاويد است»(انقلابِ جاويد); امّا نمى توان گفت: «انقلاب، ايران است»(انقلابِ ايران). از لحاظ مكانِ قرار گرفتن، صفت دو نوع است: پيشين و پسين. صفت هاى پيشين، پيش از اسم مى آيند و صفت هاى پسين، پس از اسم. هر گاه صفت به جاى اسم بنشيند و داراى موصوف نباشد، كاركرد اسم را پيدا مى كند: آيا هنوز ريزش بارانبر گونه هايت، تو را شاداب مى كند؟ اسمـى كـه پيش يـا پس از صفت قـرار مى گيـرد و صفت، ويژگى آن را بيان مى كند، موصوف نام دارد.

اقسام صفت از اين قرارند:

يك. بيانى.

دو. شمارشى.

سه. اشاره.

چهار. پرسشى.

پنج. مبهم.

شش. تعجّبى.

1. بار ديگر شهرى كه دوست مى داشتم/65.