1.نامه نگاري
درس سي و چهارم:نامه نگاري و خلاصه نويسي
درس سى و چهارم نامه نگارى و خلاصه نويسى 1. نامه نگارى نامه نگارى، گفتوگويى است كتبى كه هر كس در زندگانى خود، كم يا زياد، به آن نياز دارد. براى نويسنده، نامه نگارى تنها يك وسيله ارتباط نيست، بلكه مى تواند از طريق آن، پنجره اى به اقليمى نو بگشايد. در اين فصل، اصول نامه نگارى را عرضه مى كنيم و مشتاقان نامه نگارى ادبى را به هنگامى ديگر اميد مى بخشيم. هستند مديران، قاضيان، صاحب منصبان، و فرهنگيانى كه وقتى دست به قلم مى برند تا نامه اى بنويسند، هم خود را شرمنده مى سازند و هم ديگران را گرفتار. براى نمونه، به اين نامه شيوا (!) بنگريد كه رئيس اداره آموزش و پرورش... قلمى فرموده اند: احتراماً به اطّلاع ميرساند كلّيّه دانش آموزانيكه به عنوان طرح رافع استفاده نمايند مدارس موظّفند 30% هزينه ثبت نام متقبّل شوند و 70% را اداره تقبّل نموده و ضمناً هزينه كلاسهاى فوق برنامه و حقّ سرويس، شايسته است در صورت استفاده دانش آموزان ميباشند. آيا از اين نامه چيزى فهميديد؟ آيا اين نامه احتراماً (!) ابلاغ نشده است تا دستور كار ديگران باشد؟ آيا حُكمى كه يك قاضى اِنشا مى كند نبايد براى كارگزاران و نيز اطراف دعوا مفهوم باشد؟ آيا...؟ به ويژه براى دانشورانِ جامعه كه الگوى فرهنگ اين سرزمينند، ننگ است كه نامه هاى پرغلط و ناشيوا بنگارند و ديگران را به تعجّب و خنده، و گاه گريه، وادارند. آيا نمى توان همان نامه را به گونه اى نوشت كه هم مخاطبان آن و هم اهل فضل و دانش از خواندن آن بهره گيرند؟ آيا اين گونه نوشتن پسنديده تر نيست(؟): با احترام، اطّلاع مى دهد كه سى درصد هزينه ثبت نام استفاده كنندگان از
طرح رافعرا مدارس;
