شش.انواع مقاله و زبان آنها

پنج.سطح نگارش مقاله

چهار. حجم و گستره مقاله ـ توان مقاله نويس: معمولاً مقاله نويسان حرفه اى و كارآزموده كوتاه مى نويسند، ولى هرگاه ضرورت داشته باشد كه مقاله اى طولانى شود، بايد نويسندگان توانا نوشتن آن را بر عهده گيرند تا بتوانند زمام قلم را به خوبى مهار كنند.  

پنج. سطح نگارش مقاله سطح نگارش مقاله بايد دقيقاً با نياز و فهم مخاطب هماهنگ گردد. مثلا اگر مقاله اى اقتصادى براى مخاطبان عام نوشته مى شود، هرگز نبايد سرشار از اصطلاحات تخصّصى اقتصادى باشد. حتّى اگر نويسنده ناگزير از طرح مباحث تحقيقى و فنّى در چنين مقاله اى است، بايد آن ها را پيراسته از هر گونه تعبير ويژه و خاص مطرح كند و زبان، و نه مطالب، را به سطح فهم مخاطبان خويش نزول دهد. به اين ترتيب، گاه مخاطب و حال و هواى مجموعه دربر دارنده مقاله، ايجاب مى كند كه اصولا نويسنده برخى موضوعات را از گستره كار خويش كنار بگذارد. مثلا در يك مجموعه وزين و معتبر فرهنگى كه مخاطبانى فرهيخته و صاحب رأى دارد، نمى توان موضوعات معمولى و تكرارى و ساده را براى نگارش مقاله برگزيد. به اين سان، نويسنده از آغاز مى تواند خود را براى گزينش سطح زبانىِ مناسب، آماده سازد.  

شش. انواع مقاله و زبانِ آن ها است كه درباره موضوعى ويژه از روى نظام و قاعده بحث مى كند. حال آن كه در مقاله غير رسمى⁽²⁾، مقاله نويس با لحنى صميمانه و خودمانى با مخاطبان خود سخن مى گويد و به شكلى ساده و روان و روشن و با بهره گيرى از مسائل و موضوعات روزمرّه، نگارش مقاله را آغاز مى كند، مانند مقالات آل احمد در ارزيابى شتابزده. مقاله ها را از زاويه هاى ديگر هم مى توان دسته بندى كرد. اكنون از زاويه موضوع و چگونگى طرح آن، به دسته بندى مقالات مى پردازيم و به كوتاهى، زبان هر يك را بررسى مى كنيم:  

يكم. مقاله ادبى و وصفى در اين نوع، نويسنده از صنايع ادبى و صور خيال، فراوان بهره مى گيرد و به پيام خود رنگى شاعرانه

.yasse lamrof.. .yasse lamrofni.. ⁽³⁾

3. ديگر بار اشاره مى كنيم كه چون واژه «توصيف» نادرست است، از كلمه «وصف» استفاده كرده ايم.