درس بيست و سوم:نشانه گذاري(2)

درس بيست و سوم نشانه گذارى (2)

7. نام علامت: نشان عاطفه، هيجان نما، علامت خطاب، نشانه تعجّب شكل علامت: ! نام بيگانه: Exclamation point وظيفه اصلى: نماياندن عاطفه موارد كاربرد:

يك. در پايان جمله هاى عاطفى براى نماياندن عواطفى مثل دعا، نفرين، آرزو، تحسين، تعجّب، و تأسّف: آمدند چلچراغ هاى ما را دزديدند... و با دستمال تائيس در قيصريّه ويران، جشن هنر و رقص آتش گرفتند!⁽¹⁷⁵⁾ [تأسّف] واى بر شما كاتبان و كاهنان و فريسيان!⁽¹⁷⁶⁾ [نفرين] بارك اللّه پسرم! ولى آخر نمى ارزد آدم براى يك مشت... .⁽¹⁷⁷⁾ [تحسين]

دو. پس از منادا، هنگامى كه ندا در همان جا پايان پذيرد: بنشين ليلا! اى خداى من; خداى على! خمينى را كمك كن. تذكّر: برخى مى پندارند كه پس از هر جمله امرى بايد اين نشانه را آورد. درست آن است كه نشانه