ادله معتقدان به جمع آورى قرآن پس از رحلت پيامبر(ص)

نخستين و مهم ترين دليلى كه اين گروه به آن استناد جسته اند، روايات فراوانى است كه غالبااز طريق اهل سنت نقل گرديده است اين دسته معتقدند چون مسأله جمع آورى قرآن، امرىتاريخى است، بنابراين واقعيت را تنها بايد در لابه لاى تاريخ جست وجو نمود شواهد تاريخى، جمع آورى قرآن به صورت مصحف را پس از رحلت پيامبر(ص) اثبات مى كنند: . زيد بن ثابت كه خود از كاتبان وحى بود، گفته است: قبض النبي(ص) و لم يكن القرآن جمع في شي ء; پيامبر رحلت فرمود، در حالى كه قرآن در مصحفى جمع آورى نشده بود . خطابى نيز مى گويد: «تمام قرآن در زمان پيامبر(ص) نوشته شد اما سوره هاى آن مرتب نگشت و در يك جا جمع نگرديد.
⁽³⁾. بيهقى چنين نظر مى دهد: ما از زيد بن ثابت روايت كرديم كه تاليف و نگارش قرآن در زمان پيامبر(ص) صورت پذيرفت،و از وى نيز نقل كرديم كه جمع آورى قرآن در «مصحف » در زمان ابوبكر و استنساخ درمصاحف در زمان عثمان به وقوع پيوست
و آن چه را آنها جمع يا نسخه بردارى مى كردند،چون در سينه مردم ثبت شده بود، براى آنان معلوم بود و اين دو كار (جمع در زمان ابوبكر واستنساخ در زمان عثمان) تماما با مشورت كسانى از صحابه و على بن ابى طالب(ع) كه حاضر بودند انجام گرفت⁽⁴⁾
. قاضى ابوبكر باقلانى در كتاب انتصار خود، جمع آورى ابوبكر را جمع آورى قرآن ميان دو لوح، يعنى مصحف مى داند⁽⁵⁾
. ابو عبدالله حارث بن اسد محاسبى در فهم السنن گويد: نگارش قرآن، چيز جديدى نيست
دستور نگارش را پيامبر(ص) مى داد; ولى نگارش ها درميان رقاع و اكتاف و عسب متفرق بود
اين اوراق كه آيات قرآن در آنها پراكنده بود و در خانهپيامبر(ص) وجود داشت به دستور ابوبكر به جاى ديگر منتقل گرديد و كسى آنها را جمع نمود و با ريسمانى به هم بست تا چيزى از آن از بين نرود⁽⁶⁾
يكى ديگر از دلايلى كه براى جمع آورى قرآن پس از رحلت اقامه شده است، تدريجى بودننزول قرآن و استمرار نزول وحى تا اواخر حيات پيامبر(ص) بوده كه مانع از جمع قرآنمى شده است و چون همواره انتظار نزول آيات و سوره ها وجود داشته، پيامبر خود اقدام به مرتب نمودن سوره ها ننموده است
علامه مجاهد، محمدجواد بلاغى در تفسيرش آورده است: