سوره محمد [47].
اين سوره در «مدينه » نازل شده و 38 آيه دارد .
محتواى سوره
بطوركلى محتواى اين سوره را مى توان در چند بخش خلاصه كردbr>1ـ مساله ايمان و كفر و مقايسه حال مؤمنان و كافران در اين جهان و جهان ديگر.
2ـ بحثهاى گويا و صريحى پيرامون مساله جهاد و پيكار با دشمنان و دستوردرباره اسيران جنگى .
3ـ قسمت ديگرى شرح حال منافقان است كه به هنگام نزول اين آيات درمدينه فعاليتهاى تخريبى زيادى داشتند.
4ـ بـخـش ديـگـر از مساله «سير در زمين » و بررسى سرنوشت اقوام پيشين به عنوان يك درس عبرت سخن مى گويد.
5ـ در قسمتى از آيات سوره مساله آزمايش الهى مطرح است .
6ـ در قسمتى ديگر از مساله «انفاق » كه آن نيز نوعى جهاد است سخن به ميان آمده .
7ـ در بـعـضى از آيات سوره به همين مناسبت مساله صلح با كفار (صلحى كه مايه شكست و ذلت باشد) مطرح و از آن نهى شده است .
ايـن سـوره بـه خـاطر آيه دوم آن ـكه نام پيامبر اسلام در آن ذكر شده ـسوره محمد نام دارد و نام ديـگـرش سـوره «قـتـال » (سـوره جنگ ) است , و در واقع مساله جهاد و جنگ با دشمنان اسلام مهمترين موضوعى است كه بر اين سوره سايه افكنده .
فضيلت تلاوت سوره
از امام صادق (ع ) نقل شده كه فرمود«هركس سوره محمد(ص ) را بخواندهرگز شك و ترديد در ديـن بـه خـود راه نمى دهد, و هرگز خداوند اورا به فقر دردين مبتلا نمى سازد, وهرگز ترسى از سـلـطـانـى نخواهد داشت , و همواره تا آخرعمرش از شرك و كفر محفوظ و در امان خواهد بود, و هـنـگـامـى كـه مـى مـيرد خداوندهزار فرشته را مامور مى كند كه در قبرش نماز بخوانند و ثواب نـمـازهايشان از آن اوست , و اين هزار فرشته همچنان با او هستند تا در عرصه محشر در محل امن وامانى او را متوقف كنند, و پيوسته در امان خدا و محمد(ص ) است ».
روشن است آنها كه محتواى اين آيات را در جان خود پياده كنند و در پيكار بادشمنان سرسخت و بـى رحم و بى منطق , ترديد و تزلزل به خود راه ندهند, هم پايه هاى دين و ايمانشان قوى مى شود, و هم ترس و ذلت و فقر از آنها برچيده خواهد شد, و هم در قيامت در جوار رحمت الهى متنعمند.
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر.
1كسانى كه كافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتندخداوند اعمالشان را به نابودى مى كشاند و گم مى كند
الذين كفروا وصدوا عن سبيل اللّه اضل اعمالهم مؤمنان پيرو حقند و كافران پيرو باطل
اين آيه و دو آيه بعد از آن در حقيقت مقدمه اى است براى يك دستور مهم جنگى كه در آيه چهارم داده شده است .
در آيه نخست وضع حال كافران , و در آيه دوم وضع حال مؤمنان را بيان كرده , و در آيه سوم آن دو را بـا هـم مـقـايـسـه مى كند, تا با روشن شدن اين خطوطآمادگى براى پيكار مكتبى با دشمنان بى رحم و ستمگر حاصل شود.
نخست مى فرمايد«كسانى كه كافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتندخداوند اعمالشان را به نابودى مى كشاند و گم مى كند» (الذين كفروا وصدوا عن سبيل اللّه اضل اعمالهم ).
اين اشاره به سردمداران كفر و مشركان مكه است .
