بررسي اصل دوم

در اين اصل، بر ازلي و ابدي بودن ماده، تاکيد و سپس نتيجه گيري شده که ماده، ناآفريدني است.

ولي اولا ازلي و ابدي بودن ماده، بر اساس دلايل علمي و تجربي، قابل اثبات نيست، زيرا برد تجربه، محدود است و هيچ تجربه اي نمي تواند بي نهايت بودن جهان را از نظر زمان يا مکان، اثبات کند.

و ثانيا فرض ازلي بودن ماده، مستلزم بي نيازي آن از آفريننده نيست چرا که فرض يک حرکت مکانيکي ازلي، مستلزم فرض نيروي محرک ازلي است نه بي نيازي آن از نيروي محرک.

افزون بر اين، ناآفريدني بودن ماده به معناي واجب الوجود آن است و در درس هشتم اثبات کرديم که محال است ماده، واجب الوجود باشد.

بررسي اصل سوم

اصل سوم، انکار هدفمندي جهان است که نتيجه طبيعي انکار آفريدگار مي باشد و طبعا با اثبات وجود خداي حکيم، اين اصل هم ابطال مي شود. علاوه بر اين، اين جاي سوال هست که چگونه هر انسان عاقلي با مشاهده نظام شگفت انگيز جهان و هماهنگي پديده هاي آن و فوايد و مصالح بي شماري که بر آنها مترتب مي شود، پي به هدفمندي جهان نمي برد؟!

بررسي اصل چهارم

چهارمين اصل جهان بيني مادي، منحصر دانستن عليت در روابط مادي پديده هاست که اشکالات زيادي بر آن، وارد مي شود و مهمترين آنها از اين قرار است:

نخست: آنکه طبق اين اصل نبايد هيچگاه موجود جديدي در جهان بوجود بيايد در صورتي که ما همواره شاهد پيدايش موجودات نويني به خصوص در عالم حيوانات و انسان هستيم  که مهمترين آنها حيات و شعور و عواطف و احساسات و فکر وابتکار و اراده است.