تا هنگامي که مرگ يکي از شما فرا رسد فرستادگان ما (جان) او مي گيرند.

بديهي است هنگامي که فاعلي کار خود را به وسيله فاعل ديگري انجام دهد نسبت کار به هر دو، صحيح است و اگر فاعل دوم هم واسطه اي در انجام کار داشته باشد مي توان کار را به فاعل سوم هم نسبت داد. و چون خداي متعال، گرفتن جانها را به وسيله کلک الموت انجام مي دهد و او نيز به وسيله فرشتگاني که تحت فرمانش هستند هر سه نسبت، صحيح است.

آسان يا سخت گرفتن جان

 از قرآن مجيد، استفاده مي شود که گماشتگان الهي، جان همه مردم را يکسان نمي گسيرند بلکه بعضي را با راحتي و احترام، و بعضي ديگر را با خشونت و اهانت، قبض مي کنند. از جمله در مورد مومنان مي فرمايد:

 الذين تتوفا هم الملائکة طيبين يقولون سلام عليکم. (1)

کساني که فرشتگان جانشان را يا خوشي مي گيرند و به ايشان سلام و احترام مي کنند.

و درباره کافران مي فرمايد:

 و لو تري اذ يتوفي الذين کفروا الملائکة يضربون وجوههم و ادبارهم.... 2. انفال/50، و نيز رجوع کنيد به محمد (ص) /27.

 هنگامي که فرشتگان، روح کافران را مي گيرند به روي و پشت آنها مي زنند....

 و شايد بتوان گفت که ميان افراد مومن و افراد کافر هم به حسب درجات ايمان و کفرشان تفاوتهايي در آسان يا سخت جان کندن، وجود دارد.

عدم يا قبول ايمات و توبه در حال مرگ

 هنگامي که مرگ کافران و گنهکاران فرا مي رسد و ديگر از زندگي در دنيا نوميد مي شوند از گذشته خودشان پشيمان مي گردند و اظهار ايمان و توبه از گناهانشان مي کنند ولي هرگز چنين ايمان و توبه اي پذيرفته نخواهد شد. قرآن کريم در اين باره مي فرمايد:

1. نحل/32، و نيز رجوع کنيد به: انعام/93.
2. انفال/50، و نيز رجوع کنيد به محمد (ص) /27.