کل من عليها  فان .(1)

 هر کس روي زمين هست فاني مي شود.

 کل نفس ذائقه الموت. (2)

هر کسي مرگ را خواهند چشيد .

و خطاب به پيامبر اکرم (ص) مي فرمايد:

 انک ميت و انهم ميتون. (3)

 تحقيقا تو خواهي مرد و ايشان (هم) خواهند مد.

 و ما جعلناه لبشر من قبلک الخلد افان مت فهم الخالدون. (4)

 پيش از تو براي هيچ انساني، جاودانگي قرار نداديم، پس آيا درصورتي که تومردي ايشان جاودانه خواهند ماند؟!

بنابراين مي توان مردن را يک قانون کلي و استثنا ناپذير براي همه جانداران جهان دانست.

گيرنده جانها

 قرآن کريم از يک سو، گرفتن جان را به خداي متعال، نسبت مي دهد در انجا که مي فرمايد:

 الله يتوفي الانفس حين موتها.(5)

 خدا جانها را هنگام مرگشان مي گيرد.

و از سوي ديگر، ملک الموت را مامور قبض روح، معرفي کمي کند.

 قل يتوفاکم ملک الموت الذيي و کل بکم. (6)

 بگو شما را فرشته مرگ که بر شما گمارده شده است مي گيرد.

و در جاي ديگر، گرفتن جان را به فرشتگان و فرستادگان خدا اسناد مي دهد.

 حتي اذا جاء احدکم الموت توفته رسلنا. (7)

1. الرحمن/26.
2. آل عمران/185، انبياء/35.
3. زمر/30.
4. انبياء/34.
5. زمر/42.
6. سجده/11.
7. انعام/61.