وأنِرْ أبْصارَ قُلوبِنا بِضياءِ نَظَرِها إلَيْك، حَتّى تَخْرِقَ أبْصارُ القُلوبِ حُجُبَ النَّورِ فَتَصِلَ إلى مَعْدنِ العَظَمَةِ.(32)
ضيافة الله همان «معدن عظمت» است. خداوند تبارك و تعالى براى ورود به معدن نور و عظمت از بندگانش دعوت فرموده است، لكن بنده اگر لايق نباشد نمى تواند به چنين مقام باشكوه و مجللى وارد گردد. خداوند تعالى بندگان را به همه خيرات و مبرّات و بسيارى از لذّات معنوى و روحانى دعوت فرموده است، ولى اگر آنان براى حضور در چنين مقامات عاليه اى آمادگى نداشته باشند، نمى توانند وارد آن شوند. با آلودگيهاى روحى، رذايل اخلاقى، معاصى قلبيه و قالبيه، چگونه مى توان در محضر ربوبى حضور يافت و در مهمانسراى رب الارباب وارد شد؟ لياقت مى خواهد؛ آمادگى لازم است. با روسياهيها و قلبهاى آلوده كه به حجابهاى ظلمانى پوشيده شده است اين معانى و حقايق روحانى را نمى توان درك كرد. بايد اين حجابها پاره گردد و اين پرده هاى تاريك و روشنى كه بر قلبها كشيده شده و مانع وصال الى الله گرديده كنار رود، تا بتوان در مجلس نورانى و با شكوه الهى وارد شد.

9 . حجابهاى انسان

توجه به غير خدا انسان را به حجابهاى «ظلمانى» و «نورانى» محجوب مى كند. كليه امور دنيوى اگر موجب توجه انسان به دنيا و غفلت از خداوند متعال شود، باعث حجب ظلمانى مى شود. تمام عوالم اجسام حجابهاى ظلمانى است. اگر دنيا وسيله توجه به حق و رسيدن به دار آخرت باشد، حجابهاى ظلمانى به حُجُب نورانى مبدل مى گردد. و «كمال انقطاع» آن است كه تمام حجب ظلمانى و نورانى پاره و كنار زده شود، تا به مهمانسراى الهى كه «معدن عظمت» است بتوان وارد گرديد. لهذا در اين «مناجات» از خداوند متعال بينايى و نورانيت قلبى طلب مى كنند، تا بتوانند حجب نورانى را دريده به معدن عظمت برسند: «حَتّى تَخْرِقَ أبْصارُ القُلوبِ حُجُبَ النُّور، فَتَصِل إلى مَعْدنِ الْعَظَمَةِ».