مهربانى به آنان بنگريد. البته با گناهكار به سبب عصيان و طغيانش خوب نباشيد، و كار زشت او را به رخش بكشيد و او را از آن نهى كنيد، ولى از هرج و مرج، آشوب و بلوا، خود را برحذر داريد. با بندگان خوب و صالح خدا نيكى كنيد. آنان را كه عالمند براى علمشان، كسانى را كه در صراط هدايتند براى اعمال نيكشان، و آنان را كه نادان اند چون بندگان خدايند، احترام كنيد؛ مهربان باشيد؛ صداقت و برادرى داشته باشيد. شما مى خواهيد جامعه اى را تهذيب و ارشاد كنيد، كسى كه نتواند خود را اصلاح و اداره كند چگونه مى خواهد و مى تواند ديگران را راهنمايى و اداره كند؟

7 . نكاتى از مناجات شعبانيه

درباره اين دعا وارد شده كه اين مناجات حضرت اميرعليه السلام و فرزندان آن حضرت است؛ و همه ائمه طاهرين عليهم السلام با آن خدا را مى خوانده اند.(23) و كمتر دعا و مناجاتى ديده شده كه درباره آن تعبير شده باشد كه همه ائمه عليهم السلام آن را مى خوانده اند. اين مناجات در حقيقت مقدمه اى جهت تنبه و آمادگى انسان براى پذيرش وظايف ماه مبارك رمضان است و شايد براى اين باشد كه به انسان آگاهِ ملتفت انگيزه روزه و ثمره پر ارج آن را تذكر دهد.
ائمه طاهرين عليهم السلام بسيارى از مسائل را با لسان ادعيه بيان فرموده اند. لسان ادعيه با لسانهاى ديگرى كه آن بزرگواران داشتند و احكام را بيان مى فرمودند خيلى فرق دارد. غالباً مسائل روحانى، مسائل ماوراء طبيعت، مسائل دقيق الهى و آنچه را مربوط به معرفة الله است، با لسان ادعيه بيان فرموده اند. ولى ما ادعيه را تا آخر مى خوانيم و متأسفانه به اين معانى توجه نداريم، و اصولاً نمى فهميم چه مى خواهند بفرمايند. در اين مناجات مى خوانيم:
اِلَهي هَبْ لِي كمالَ الانِقطاعِ إليك؛ واَنِرْ أَبصارَ قلوبِنا بِضياءِ نظرها إليك، حَتّى تَخْرِقَ أبصارُ القلوبِ حُجُبَ النورِ، فَتَصِلَ إلى مَعدنِ العظمةِ و تَصيرَ أرواحُنا مُعَلَّقةً بِعزِّ قُدْسِك.
اين جمله «إلهي هب لي كمال الانقطاع إليك» شايد بيانگر اين معنا باشد كه مردان آگاه الهى بايد پيش از فرا رسيدن ماه مبارك رمضان خود را براى صومى كه در حقيقت انقطاع و اجتناب از لذّات دنياست - و اين اجتناب به طور كامل همان انقطاع الى الله است - آماده و مهيا كنند.