معاويه هم مدت مديدى رئيس بود؛ ولى جز لعن و نفرت و عذاب آخرت بهره و نتيجه اى نگرفت.
لازم است خود را تهذيب كنيد كه وقتى رئيس جامعه يا طايفه اى شديد، آنان را نيز تهذيب كنيد. براى اصلاح جامعه قدم برداريد؛ هدف شما خدمت به اسلام و مسلمين باشد. اگر براى خدا قدم برداريد، خداوند متعال مقلب القلوب است، دلها را به شما متوجه مى سازد: «اِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُم الرَّحْمنُ وُدّاً»(3). شما در راه خدا زحمت بكشيد، فداكارى كنيد، خداوند شما را بى اجر نمى گذارد؛ اگر در اين دنيا نشد، در آخرت پاداش خواهد داد. اگر جزا و پاداش شما را در اين عالم نداد چه بهتر. دنيا چيزى نيست. اين هياهوها و شخصيتها چند روز ديگر به پايان مى رسد، مانند خوابى از جلو چشم انسان مى گذرد، لكن اجر اخروى لايتناهى و تمام نشدنى خواهد بود.
ممكن است دستهاى ناپاكى با سمپاشيها و تبليغات سوء برنامه هاى اخلاقى و اصلاحى را بى اهميت وانمود كنند، منبر رفتن براى پند و موعظه را با مقام علمى مغاير جلوه دهند، و با نسبت دادن «منبرى» به شخصيتهاى بزرگ علمى، كه در مقام اصلاح و تنظيم حوزه ها هستند، آنان را از كار باز دارند. امروز در بعضى حوزه ها شايد منبر رفتن و موعظه كردن را ننگ بدانند! غافل از اين كه حضرت اميرعليه السلام منبرى بودند، و در منابر مردم را نصيحت و راهنمايى مى كردند. ساير ائمه عليهم السلام نيز چنين بودند.

2 . سفارش به طلاب

شما كه امروز در حوزه ها تحصيل مى كنيد و مى خواهيد فردا هدايت جامعه را به عهده بگيريد، خيال نكنيد تنها وظيفه شما ياد گرفتن مشتى اصطلاحات است. شما بايد در اين حوزه ها خود را چنان تربيت كنيد كه وقتى به يك شهر يا ده رفتيد، بتوانيد اهالى آنجا را هدايت و مهذّب كنيد. از شما توقع است كه وقتى از مركز فقه رفتيد، خود مهذّب و ساخته شده باشيد، تا بتوانيد مردم را بسازيد و طبق آداب و دستورهاى اخلاقى اسلام، آنان را تربيت