نيز اين قوه را مدخليت تام و دخالت كامل است در تشكيل عائله و نظام مدينه فاضله و تربيت نفوس. پس علاوه بر آنكه سعادت خود انسان وابسته به اين قوه است، سعادت بنى نوع هم پيوند به اين مائده آسمانى است. اين قوه در وقتى كفيل اين سعادات شخصيّه و نوعيّه است كه از حدود اعتدال تخطّى و تجاوز نكند، و از تحت موازين عقليّه و الهيّه خارج نشود؛ زيرا با خروج آن از حد خود علاوه بر آنكه سعادات مذكوره را تحصيل نكند، مايه بدبختى خود و بنى نوع خود شود. چه بسا با شهوت رانى چند روز يا چند ساعت، نظام يك عائله از هم گسسته، و طرح بدبختى و بيچارگى آنها تا ابد ريخته شود. و چه بسا از عنان گسيختگى اين قوه، شرافت خود انسان و عائله او دستخوش باد فنا شود. بيشتر اين فجايع و فضايح كه در جمعيتهاى عنان گسيخته پيدا شود، از سرخودىِ اين قوّه است.
اطباء امروز، بسيارى از امراض را به امراض تناسلى خود مريض يا پدر يا اجدادش كه به وراثت به او رسيده، نسبت مى دهند. اينها يك از هزار مفاسد دنيوى اين قوّه عنان گسيخته است. اگر قدرى توجه شود به مفاسدى كه از آن حاصل شود در عالم ماوراء طبيعت، به گفته اطباء نفوس و مربوطين با وحى الهى و علماء روحانى ماوراء طبيعت، معلوم شود كه اين مفاسد دنيوى قدر قابلى در مقابل آنها ندارد، و اين مطلب محتاج به فصلى جداگانه است كه تا اندازه اى مطلب روشن شود.

فصل سوم: [ تأثير اعمال بر قلب ]

براى هر يك از اعمال، چه خيريّه و چه شرّيه فاسده، در نشئه ملكوت و عالم غيب يك صورت غيبيّه ملكوتيّه است كه از آنها به گفته ارباب قلوب و اشارات و صراحات كتاب شريف الهى و صحيفه نورانى آسمانى(481) و روايات وارده از اهل بيت وحى الهى(482)، بهشت و جهنّم اعمال تشكيل شود. و ارض ملكوت، خود در ابتداء امر ساده است، و عمل بنى آدم آن را آبادان و معمور كند.
در قرآن شريف به تعبيرات مختلفه از اين حقيقت غيبيه پرده برداشته: «يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ َ