كمال نقصان و تمام خسران است.
جانا، اكنون كه از وطن خود دور افتادى و از مجاورت احرار محجور شدى و گرفتار اين ظلمتكده پر رنج و محن گرديدى، خود چون كرم ابريشم بر خود متن.
عزيزا، خداى رحمان فطرت تو را به نور معرفت و نار عشق تخمير نموده، و به انوارى چون انبيا و عشّاقى مانند اوليا مؤيّد فرموده، اين نار را به خاك و خاكستر دنياى دنى منطفى نكن؛ و آن نور را به كدورت و ظلمت توجه به دنيا كه دار غربت است مكدّر ننما؛ باشد كه اگر توجّهى به وطن اصلى كنى و انقطاع به حق را از حق طلب كنى و حالت هجران و حرمان خود را با دلى دردناك به عرضش برسانى و احوال بيچارگى و بينوايى و گرفتارى خويش را اظهار كنى، مددى غيبى رسد و دستگيرى باطنى شود و جبران نقايص گردد.
اگر از فقرات مناجات «شعبانيّه» امام متّقين و امير مؤمنين و اولاد معصومين اوعليهم السلام، كه امامان اهل معارف و حقايقند، در قنوت بخوانى، خصوصاً آنجا كه عرض مى كنند: «الهِى هَبْ لى كَمالَ الانْقِطاعِ اِلَيْكَ»(255)، ولى با حال اضطرار و تبتّل و تضرّع نه با دل مرده چون دل نويسنده، بسيار مناسب اين حال است.

فصل سوم: تعقيب

آن يكى از مستحبّات مؤكّده است و ترك آن نيز مكروه است و در نماز صبح و عصر تأكيدش بيشتر است. تعقيبات مأثوره بسيار است؛ از آن جمله تكبيرات ثلاثه اختتاميّه است. شايد دست را بلند نمودن و سه مرتبه تكبير گفتن و بعد دعاى «لا اِله اِلّا الله وَحْدَهُ وَحْدَه ...»(256) را خواندن كفايت كند. ما در رساله سرّ الصلاة اسرار روحيّه اين تكبيرات و رفع يد را به طور لطيفى، ذكر نموديم. و آن از الطاف حق تعالى است به اين مسكين.
از جمله تعقيبات شريفه، تسبيحات صدّيقه طاهره عليها السلام است كه رسول خداصلى الله عليه وآله به آن معظّمه تعليم فرمود. و آن افضل تعقيبات است. در حديث است كه اگر چيزى افضل از آن