ضعيفه را متزلزل و ازمكارم اخلاق منخلع مى نمايد و موجب عجب و ريا و كبر و افتخار شود كه هر يك از آنها از امّهات رذائلِ نفسانيّه بلكه موجب ركون به دنيا و دلبستگى به آن گردد كه آن رأس كل خطيئات و سرچشمه جميع قبايح است. در احاديث نيز اشاره به بسيارى از امور مذكور گرديده؛ چنانكه در كافى شريف از حضرت صادق نقل كند كه فرمود: «خداى تعالى خشمناك مى باشد به شهرت لباس»(114). هم از آن حضرت نقل نموده كه فرمود: «شهرت، خوب و بدش، در آتش است»(115). هم از آن حضرت منقول است كه «خداوند از دو شهرت خشمناك مى شود: يكى شهرت لباس، و يكى شهرت نماز»(116). و از رسول خداصلى الله عليه وآله حديث شده كه فرمود: «كسى كه در دنيا لباس شهرت بپوشد، خداوند در آخرت لباس ذلّت به او مى پوشاند»(117).

مقام دوم: پاره اى از آداب لباس مصّلى

باب اوّل: سرّ طهارت لباس

نماز مقام عروج به مقام قرب و حضور در محضر انس است؛ و سالك را مراعات آداب حضور در محضر مقدّس ملك الملوك لازم است.
پس، در ادب حضور بسى خطرات است كه سالك نبايد از آن لحظه اى غفلت كند. و طهارت لباس را، كه ساتر قشر بلكه قشر قشر است، بايد وسيله طهارت لباسهاى باطنى قرار دهد؛ و بداند كه چنانكه اين لباس صورى ساتر و لباسِ بدنِ مُلكى است، خود بدن ساتر بدن برزخى [ است ] ؛ و بدن برزخى الآن موجود است ولى در ستر و حجاب بدن دنيايى است و اين بدن ساتر اوست؛ و بدن برزخى ساتر و لباس و حجاب نفس است؛ و آن ساتر قلب است؛ و قلب ساتر روح است؛ و روح ساتر سرّ است؛ و آن ساترِ لطيفه خفيّه است، الى غير ذلك از مراتب. هر مرتبه نازله ساتر مرتبه عاليه است. جميع اين مراتب گرچه در خلّص اهل الله