11. آداب شادي
شادى شرايط و آدابى دارد كه ذيلاً به برخى از آنها اشاره مى كنيم:
الف) مجالس شادى نبايد همراه با گناه باشد. امام صادق(عليه السلام) فرمود :
«لا تسْخطُوا الله برضا اَحَد مِن خَلقه و لا تتقرّبوا إلى الناس بِتَباعُد من الله».(1)نيز فرمود:
«لا ينَبغى للمؤمن أنْ يَجْلس مجلساً يعصى الله فيه و لا يَقْدر على تغييره».(2)ب) با آزار ديگران همراه نباشد. متأسفانه امروزه بسيارى از شاديها همراه با اذيت و آزار ديگران همراه است.
پيامبر(صلى الله عليه وآله) فرمود:
«مَنْ آذى مؤمناً فقد آذاني ومن آذاني فقد آذَى الله»;(3) «من آذى المسلمينَ في طريقهم وَجَبت عَلَيه اللعنة».
(4)ج) لهو نباشد. در آيين اسلام سرگرميهاى لهوآور و زيانبار و غفلت زا ممنوع است، همچون غنا و قمار و مشروبات الكلى و ... كه انسان را در هاله اى از بى خبرى و غفلت فرو مى برند و او را به آلودگيهاى گوناگون مى كشانند.
د) يكى از آداب شادى تعادل و ميانه روى است; يعنى آدمى نه بايد مجسمه غم باشد و نه آن چنان بى درد كه فقط به فكر شادى خود باشد و به غم ديگران كارى نداشته باشد.
هـ ) در برابر افراد محزون و مصيبت زده نبايد شادى كرد. امام حسن عسكرى(عليه السلام) فرمود:
«ليس من الأدب إظهار الفرح عند المحزون».(5)
12 . آداب ورود
يكى از آداب معاشرت در اسلام اذن ورود گرفتن است قرآن مى فرمايد:(يا أيّها الذين
